Book,Page,LineNumber,Text
14,0001,001,พระสุตตันตปิฎก
14,0001,002,เล่ม  ๖
14,0001,003,มัชฌิมนิกาย  อุปริปัณณาสก์
14,0001,004,ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
14,0001,005,เทวทหวรรค
14,0001,006,๑.  เทวทหสูตร  (๑๐๑)
14,0001,007,[๑]  ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้
14,0001,008,สมัยหนึ่ง  พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ที่สักยนิคม  อันมีนามว่า  เทวทหะ  ในสักกชนบท  สมัยนั้น
14,0001,009,แล  พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายว่า  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ภิกษุเหล่านั้นทูลรับพระดำรัสแล้ว  ฯ
14,0001,010,[๒]  พระผู้มีพระภาคได้ตรัสดังนี้ว่า  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  มีสมณพราหมณ์  พวกหนึ่ง
14,0001,011,มีวาทะอย่างนี้  มีทิฐิอย่างนี้ว่า  ปุริสบุคคลนี้ย่อมเสวยเวทนาอย่างใดอย่างหนึ่ง  เป็นสุขก็ดี
14,0001,012,เป็นทุกข์ก็ดี  มิใช่ทุกข์มิใช่สุขก็ดี ข้อนั้นทั้งหมดเป็นเพราะเหตุแห่งกรรมที่ตนทำไว้ในก่อน
14,0001,013,ทั้งนี้  เพราะหมดกรรมเก่าด้วยตบะ  ไม่ทำกรรมใหม่จักมีความไม่ถูกบังคับต่อไป  เพราะไม่
14,0001,014,ถูกบังคับต่อไป  จักมีความสิ้นกรรม  เพราะสิ้นกรรม  จักมีความสิ้นทุกข์  เพราะสิ้น
14,0001,015,ทุกข์  จักมีความสิ้นเวทนา  เพราะสิ้นเวทนา  ทุกข์ทั้งปวงจักเป็นของอันปุริสบุคคลนั้นสลัดได้แล้ว
14,0001,016,ดูกรภิกษุทั้งหลายพวกนิครนถ์มักมีวาทะอย่างนี้  ฯ