Book,Page,LineNumber,Text
11,0039,001,นี้ ก็พวกท่านจง   ทำพระองค์ท่านไม่ให้กล้าเสด็จเที่ยวไปในบริษัท จงทำให้เป็นเหมือนแม่โคบอด
11,0039,002,เที่ยววนเวียน จงสนทนากะพระองค์ท่านด้วยปัญหาข้อเดียวเท่านั้น เห็นจะบีบรัด     พระองค์ท่าน
11,0039,003,เหมือนบุคคลบีบรัดหม้อเปล่า ฉะนั้น เมื่อสันธานคฤหบดีกล่าว  อย่างนี้แล้ว นิโครธปริพาชก
11,0039,004,เป็นผู้นิ่ง เก้อเขิน คอตก ก้มหน้า ซบเซา ไม่มีปฏิภาณ ฯ
11,0039,005,[๓๐] ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคทรงทราบซึ่งนิโครธปริพาชกเป็นผู้นิ่ง  เก้อเขิน คอตก
11,0039,006,ก้มหน้า ซบเซา ไม่มีปฏิภาณ จึงตรัสกะนิโครธปริพาชกว่า     ดูกรนิโครธะ วาจานี้ท่านกล่าวจริง
11,0039,007,หรือ นิโครธปริพาชกทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้        เจริญ วาจานี้ ข้าพระองค์กล่าวจริง ด้วยความ
11,0039,008,เป็นคนเขลา คนหลง ไม่ฉลาด    พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรนิโครธะ ท่านจะสำคัญความข้อ
11,0039,009,นั้นเป็นไฉน ท่านเคยได้ยินปริพาชกผู้เฒ่าผู้แก่ เป็นอาจารย์และปาจารย์กล่าวว่ากระไร พระ
11,0039,010,อรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งหลาย ได้มีแล้วในอดีตกาล พระผู้มีพระภาคทั้งหลายเหล่านั้น ประชุม
11,0039,011,พร้อมกันแล้ว มีเสียงดังลั่นอึกทึก ขวนขวายติรัจฉานกถาต่างเรื่องอยู่ คือ   ขวนขวายเรื่องพระราชา
11,0039,012,เรื่องโจร ฯลฯ เรื่องความเจริญ และความเสื่อม ด้วย  ประการนั้นๆ เหมือนท่านกับอาจารย์ใน
11,0039,013,บัดนี้ อย่างนี้หรือ หรือว่า พระผู้มีพระภาคทั้งหลายเหล่านั้น ย่อมทรงเสพราวไพรในป่า
11,0039,014,เสนาสนะอันสงัด ซึ่งมีเสียง  น้อย มีเสียงกึกก้องน้อย ปราศจากลมแต่ชนผู้เดินเข้าออก
11,0039,015,สมควรแก่การทำกรรม อันเร้นลับแห่งมนุษย์ สมควรแก่การหลีกเร้น เหมือนเราในบัดนี้
11,0039,016,นิโครธปริพาชก กราบทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์เคยได้ยินปริพาชกผู้เฒ่าผู้แก่ เป็น
11,0039,017,อาจารย์และปาจารย์กล่าวว่า พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งหลายได้มีแล้วใน อดีตกาล พระผู้มี
11,0039,018,พระภาคทั้งหลายนั้น ประชุมพร้อมกันแล้ว มีเสียงดังลั่นอึกทึก  ขวนขวายติรัจฉานกถาต่างเรื่อง
11,0039,019,อยู่อย่างนี้ คือ ขวนขวายเรื่องพระราชา เรื่องโจร     ฯลฯ เรื่องความเจริญและความเสื่อม ด้วย
11,0039,020,ประการนั้นๆ เหมือนข้าพระองค์กับ   อาจารย์ในบัดนี้ อย่างนี้ หามิได้ พระผู้มีพระภาคทั้งหลาย
11,0039,021,เหล่านั้น ย่อมทรงเสพ            ราวไพรในป่า เสนาสนะอันสงัด มีเสียงน้อย มีเสียงกึกก้องน้อย
11,0039,022,ปราศจาก   ลมแต่ชนผู้เดินเข้าออก สมควรแก่การทำกรรมอันเร้นลับแห่งมนุษย์ สมควรแก่การหลีก
11,0039,023,เร้น เหมือนพระผู้มีพระภาคในบัดนี้ อย่างนี้แล พระผู้มีพระภาคตรัสว่า   ดูกรนิโครธะ ท่าน
11,0039,024,แลเป็นผู้รู้ เป็นผู้แก่ ไม่ได้ดำริว่า พระผู้มีพระภาคนั้น เป็น พระพุทธะ ย่อมทรงแสดงธรรมเพื่อ
11,0039,025,ความตรัสรู้ พระผู้มีพระภาคนั้น เป็นผู้ฝึกแล้ว     ย่อมทรงแสดงธรรมเพื่อความฝึก พระผู้มีพระ