Book,Page,LineNumber,Text
11,0014,001,แม้พระสมณโคดมก็ประทับนั่งพักผ่อนกลางวันที่อารามของท่าน อนึ่ง ท่านได้กล่าววาจาในบริษัท
11,0014,002,ที่เมืองเวสาลีอย่างนี้ว่า แม้พระสมณโคดมก็เป็นญาณวาท แม้เราก็เป็นญาณวาท ก็ผู้ที่เป็นญาณ
11,0014,003,วาท ย่อมควรแสดงอิทธิปาฏิหาริย์ที่เป็นธรรมยอดเยี่ยม  ของมนุษย์กับผู้ที่เป็นญาณวาท พระสมณ
11,0014,004,โคดมพึงเสด็จมากึ่งหนทาง แม้เราก็พึง ไปกึ่งหนทาง ในที่พบกันนั้น แม้เราทั้ง ๒ พึงกระทำอิทธิ
11,0014,005,ปาฏิหาริย์ที่เป็นธรรม  ยอดเยี่ยมของมนุษย์ ถ้าพระสมณโคดมจักทรงกระทำอิทธิปาฏิหาริย์ที่เป็น
11,0014,006,ธรรม  ยอดเยี่ยมของมนุษย์ ๑ อย่าง เราจักกระทำ ๒ อย่าง ถ้าพระสมณโคดมจักทรง    กระทำ ๒ อย่าง
11,0014,007,เราจักกระทำ ๔ อย่าง ถ้าพระสมณโคดมจักทรงกระทำ ๔ อย่าง   เราจักกระทำ ๘ อย่าง พระสมณ
11,0014,008,โคดมจักทรงกระทำเท่าใดๆ เราจักกระทำให้      มากกว่านั้นเป็นทวีคูณๆ ดังนี้ ท่านปาฏิกบุตร ท่านจง
11,0014,009,ออกไปกึ่งหนทาง พระสมณ โคดมเสด็จมาก่อนคนทั้งปวงทีเดียว ประทับนั่งพักผ่อนกลางวันที่
11,0014,010,อารามของท่าน              อนึ่ง พระสมณโคดมได้ตรัสวาจาในบริษัทว่า อเจลกชื่อปาฏิกบุตร เมื่อไม่
11,0014,011,ละวาจา      จิต และสละคืนทิฐิเช่นนั้น ก็ไม่สามารถที่จะมาพบเห็นเราได้ แม้ถ้าเขาพึงคิดเห็น
11,0014,012,อย่างนี้ว่า เราไม่ละวาจา จิต และสละคืนทิฐิเช่นนั้น ก็พึงไปพบเห็นพระสมณโคดม    ได้ ดังนี้
11,0014,013,แม้ศีรษะของเขาจะพึงแตกออก ดังนี้ ท่านปาฏิกบุตร ท่านจงกลับไป ด้วยการกลับไปนั่นแหละ
11,0014,014,พวกข้าพเจ้าจักให้ชัยชนะแก่ท่าน จักให้ความปราชัย  แก่พระสมณโคดม ฯ
11,0014,015,ดูกรภัคควะ เมื่อมหาอำมาตย์แห่งเจ้าลิจฉวีกล่าวแล้วอย่างนี้ อเจลก   ชื่อปาฏิกบุตรจึง
11,0014,016,กล่าวว่า เราจะไปๆ แล้วกลับซบศีรษะอยู่ในที่นั้นเอง ไม่อาจ        ลุกขึ้นจากอาสนะได้ ครั้งนั้น
11,0014,017,มหาอำมาตย์แห่งเจ้าลิจฉวีจึงกล่าวกะเขาว่า ท่าน     ปาฏิกบุตร ท่านเป็นอย่างไรไปเล่า ตะโพก
11,0014,018,ของท่านติดกับที่นั่ง หรือว่าที่นั่งติดกับ      ตะโพกของท่าน ท่านกล่าวว่า เราจะไปๆ แล้วกลับซบ
11,0014,019,ศีรษะอยู่ในที่นั้นเอง     ไม่อาจลุกขึ้นจากอาสนะได้ เมื่อมหาอำมาตย์แห่งเจ้าลิจฉวีนั้นได้ทราบว่า อเจลก
11,0014,020,ชื่อปาฏิกบุตรนี้เป็นผู้แพ้แล้ว ก็ยังกล่าวว่า เราจะไปๆ แล้วกลับซบศีรษะอยู่ใน     ที่นั้นเอง
11,0014,021,ไม่อาจลุกขึ้นจากอาสนะได้ จึงมาหาบริษัทนั้นแล้วบอกว่า ดังนี้ ท่าน ผู้เจริญ อเจลกชื่อปาฏิกบุตรนี้
11,0014,022,เป็นผู้แพ้แล้ว ก็ยังกล่าวว่า เราจะไปๆ แล้วกลับ      ซบศีรษะอยู่ในที่นั้นเอง ไม่อาจลุกขึ้นจาก
11,0014,023,อาสนะได้ ฯ
11,0014,024,ดูกรภัคควะ เมื่อมหาอำมาตย์แห่งเจ้าลิจฉวีนั้นกล่าวอย่างนี้แล้ว เราจึง  กล่าวกะบริษัท
11,0014,025,นั้นว่า ท่านทั้งหลาย อเจลกชื่อปาฏิกบุตร เมื่อไม่ละวาจา จิต และ    สละคืนทิฐิเช่นนั้น
11,0014,026,ก็ไม่สามารถที่จะมาพบเห็นเราได้ แม้ถ้าเขาพึงคิดเห็นอย่างนี้ว่า   เราไม่ละวาจา  จิต และสละคืน