Book,Page,LineNumber,Text
10,0038,001,เป็นอย่างนั้น ข้าแต่พระสุคต   ข้อนี้เป็นอย่างนั้น ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ บัดนี้ ในพระนคร
10,0038,002,พันธุมดีราชธานีมี    ภิกษุสงฆ์อาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก ประมาณหกล้านแปดแสนรูป ข้าแต่พระองค์
10,0038,003,ผู้  เจริญ ขอพระผู้มีพระภาคจงทรงอนุญาตภิกษุทั้งหลายเถิดว่า ภิกษุทั้งหลาย พวก     เธอจงเที่ยว
10,0038,004,จาริกไป เพื่อประโยชน์แก่ชนเป็นอันมาก เพื่อความสุขแก่ชนเป็นอัน      มาก เพื่ออนุเคราะห์สัตว์
10,0038,005,โลก เพื่อประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล เพื่อความสุข แก่      เทพดาและมนุษย์ทั้งหลาย แต่อย่าได้ไป
10,0038,006,ทางเดียวกันสองรูป ภิกษุทั้งหลาย     เธอทั้งหลาย จงแสดงธรรมงามในเบื้องต้น งามในท่ามกลาง
10,0038,007,งามในที่สุด จง ประกาศพรหมจรรย์ พร้อมทั้งอรรถ พร้อมทั้งพยัญชนะบริสุทธิ์บริบูรณ์สิ้นเชิง
10,0038,008,ใน    โลกนี้ สัตว์พวกที่มีกิเลสเพียงดังธุลีในจักษุเบาบางยังมีอยู่ เพราะไม่ได้ฟังธรรม    สัตว์พวกนั้น
10,0038,009,จึงเสื่อมเสียไป ผู้ที่รู้ทั่วถึงธรรมได้ยังจักมี ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ    แม้ข้าพระองค์ก็จักกระทำโดย
10,0038,010,ที่จะให้ภิกษุทั้งหลายกลับมายังพระนครพันธุมดีราช    ธานี เพื่อแสดงพระปาติโมกข์โดยหกปีๆ ล่วงไป
10,0038,011,ดูกรภิกษุทั้งหลาย ท้าวมหาพรหมนั้นได้กราบทูลดังนี้แล้วถวายบังคมพระ ผู้มีพระภาค
10,0038,012,อรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า พระนามว่าวิปัสสี กระทำประทักษิณแล้ว หาย     ไป ณ ที่นั้นเอง ฯ
10,0038,013,[๕๒] ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ครั้งนั้นแล  พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
10,0038,014,พระนามว่าวิปัสสี ในเวลาเย็น เสด็จออกจากที่เร้นแล้วตรัสเรียกภิกษุทั้งหลาย    มาว่า ภิกษุ
10,0038,015,ทั้งหลาย วันนี้เราไปเร้นอยู่ในที่ลับ เกิดความรำพึงในใจว่า ใน      พระนครพันธุมดีราชธานี มีภิกษุ
10,0038,016,สงฆ์อาศัยอยู่เป็นจำนวนมากประมาณหกล้าน    แปดแสนรูป ถ้ากระไรเราพึงอนุญาตภิกษุทั้งหลายว่า
10,0038,017,ภิกษุทั้งหลาย พวกเธอจง เที่ยวจาริกไปเพื่อประโยชน์แก่ชนเป็นอันมาก เพื่อความสุขแก่ชนเป็น
10,0038,018,อันมาก  เพื่ออนุเคราะห์สัตว์โลก เพื่อประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล เพื่อความสุขแก่เทพดาและ  มนุษย์
10,0038,019,ทั้งหลาย แต่อย่าได้ไปทางเดียวกันสองรูป เธอทั้งหลายจงแสดงธรรมงาม ในเบื้องต้น งามในท่าม
10,0038,020,กลาง งามในที่สุด จงประกาศพรหมจรรย์ พร้อมทั้ง      อรรถ พร้อมทั้งพยัญชนะบริสุทธิ์บริบูรณ์
10,0038,021,สิ้นเชิง ในโลกนี้ สัตว์พวกที่มีกิเลส    เพียงดังธุลีในจักษุเบาบางยังมีอยู่ เพราะไม่ได้ฟังธรรม สัตว์
10,0038,022,พวกนั้นจึงเสื่อมเสีย      ไป ผู้ที่รู้ทั่วถึงธรรมได้ยังจักมี แต่ว่า โดยหกปีๆ ล่วงไปพวกเธอพึงกลับมายัง
10,0038,023,พระนครพันธุมดีราชธานี เพื่อแสดงปาติโมกข์ ภิกษุทั้งหลาย ทันใดนั้นแล ท้าว   มหาพรหมองค์หนึ่ง
10,0038,024,ได้ทราบความรำพึงในใจของเราด้วยใจ แล้วจึงได้หายตัวที่  พรหมโลก มาปรากฏเฉพาะหน้าเรา
10,0038,025,เปรียบเหมือนบุรุษที่มีกำลังเหยียดออกซึ่ง   แขนที่คู้เข้าไว้ หรือคู้เข้าซึ่งแขนที่เหยียดออกไว้ ฉะนั้น