Book,Page,LineNumber,Text
10,0019,001,ขอเดชะ นี้แลเรียกว่า คนเจ็บ ไฉนเล่าเขาจะพึงหายจากความเจ็บ  นั้นได้ ฯ
10,0019,002,นายสารถีผู้สหาย ถึงตัวเราก็จะต้องมีความเจ็บเป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้น ความเจ็บไปได้
10,0019,003,หรือ ฯ
10,0019,004,ขอเดชะ พระองค์และข้าพระพุทธเจ้า ล้วนจะต้องมีความเจ็บเป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้น
10,0019,005,ความเจ็บไปได้ ฯ
10,0019,006,นายสารถีผู้สหาย ถ้าเช่นนั้น วันนี้พอแล้วสำหรับภูมิภาคแห่งสวน   เธอจงนำเรากลับ
10,0019,007,ไปยังภายในบุรีจากสวนนี้เถิด ฯ
10,0019,008,นายสารถีรับรับสั่งของพระวิปัสสีราชกุมารแล้ว ได้นำเสด็จกลับไปยัง  ภายในบุรี จาก
10,0019,009,พระอุทยานนั้น ฯ
10,0019,010,ดูกรภิกษุทั้งหลาย ได้ยินว่า ครั้งนั้น พระวิปัสสีราชกุมารเสด็จถึงภายในบุรีแล้ว
10,0019,011,ทรงเป็นทุกข์เศร้าพระทัย ทรงพระดำริว่า ผู้เจริญทั้งหลาย ได้ยินว่า ขึ้นชื่อว่าความเกิดเป็นของ
10,0019,012,น่ารังเกียจ เพราะธรรมดาว่า เมื่อความเกิดมีอยู่ ความ แก่จักปรากฏ ความเจ็บจักปรากฏ แก่ผู้ที่เกิด
10,0019,013,มาแล้ว ฯ
10,0019,014,[๓๕] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ครั้งนั้นแล พระเจ้าพันธุมารับสั่งหานายสารถี มาตรัสถาม
10,0019,015,ว่า นายสารถีผู้สหาย ราชกุมารได้อภิรมย์ในภูมิภาคแห่งสวนแลหรือ นายสารถีผู้สหาย
10,0019,016,ราชกุมารพอพระทัยในภูมิภาคแห่งสวนแลหรือ นายสารถี กราบทูลว่า ขอเดชะ พระราชกุมารมิได้
10,0019,017,ทรงอภิรมย์ในภูมิภาคแห่งพระอุทยาน   ขอเดชะ พระราชกุมารมิได้ทรงพอพระทัยในภูมิภาคแห่ง
10,0019,018,พระอุทยานดังนี้ ตรัสถาม ต่อไปว่า นายสารถีผู้สหาย ก็ราชกุมารขณะเมื่อเสด็จประพาสสวนได้
10,0019,019,ทอดพระเนตร อะไรเข้า ฯ
10,0019,020,นายสารถีกราบทูลว่า ขอเดชะ พระราชกุมารขณะเมื่อเสด็จประพาส  พระอุทยาน ได้
10,0019,021,ทอดพระเนตรคนเจ็บ ถึงความลำบาก เป็นไข้หนัก นอนจมอยู่    ในมูตรและกรีสของตน บุคคล
10,0019,022,อื่นๆ ต้องช่วยพยุงให้ลุก ผู้อื่นต้องช่วยให้กิน ครั้นทอดพระเนตรแล้ว ได้รับสั่งถามข้าพระ
10,0019,023,พุทธเจ้าว่า นายสารถีผู้สหาย ชาย คนนี้ถูกใครทำอะไรให้ แม้ตาทั้งสองของเขาก็ไม่เหมือนของ
10,0019,024,คนอื่นๆ แม้ศีรษะ  ของเขาก็ไม่เหมือนของคนอื่นๆ เมื่อข้าพระพุทธเจ้ากราบทูลว่า ขอเดชะ นี้แล
10,0019,025,เรียกว่า คนเจ็บ พระองค์ได้ตรัสถามย้ำว่า นายสารถีผู้สหาย นี้หรือเรียกว่า   คนเจ็บ เมื่อ
10,0019,026,ข้าพระพุทธเจ้ากราบทูลว่า ขอเดชะ นี้แลเรียกว่า คนเจ็บ ไฉน  เล่าเขาจะพึงหายจากความเจ็บ
10,0019,027,นั้นได้ พระราชกุมารได้ตรัสถามว่า นายสารถีผู้สหาย    แม้ถึงตัวเราก็จะต้องมีความเจ็บเป็น