Book,Page,LineNumber,Text
07,0046,001,เรื่องเรียนดิรัจฉานวิชา  และการให้พรเมื่อมีผู้จาม
07,0046,002,[๑๘๓] สมัยต่อมา พระฉัพพัคคีย์เรียนดิรัจฉานวิชา ... ภิกษุ   ทั้งหลายกราบทูลเรื่องนั้น
07,0046,003,แด่พระผู้มีพระภาค
07,0046,004,พระผู้มีพระภาค ... ตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไม่พึงเรียนดิรัจฉาน วิชา รูปใดเรียน
07,0046,005,ต้องอาบัติทุกกฏ ฯ
07,0046,006,[๑๘๔] สมัยต่อมา พระฉัพพัคคีย์สอนดิรัจฉานวิชา ชาวบ้านเพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนา
07,0046,007,ว่า ... เหมือนพวกคฤหัสถ์ผู้บริโภคกาม ... ภิกษุทั้งหลายกราบ  ทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค
07,0046,008,พระผู้มีพระภาค ... ตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไม่พึงสอนดิรัจฉาน  วิชา รูปใดสอน
07,0046,009,ต้องอาบัติทุกกฏ ฯ
07,0046,010,[๑๘๕] สมัยนั้น พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้า อันบริษัทหมู่ใหญ่แวดล้อม   แล้ว กำลังทรง
07,0046,011,แสดงธรรม ได้ทรงจามขึ้น ภิกษุทั้งหลายได้ถวายพระพรอย่าง    อึงมี่ว่า ขอพระผู้มีพระภาคจงทรง
07,0046,012,พระชนมายุ ขอพระสุคตจงทรงพระชนมายุเถิด  พระพุทธเจ้าข้า ธรรมกถาได้พักในระหว่างเพราะ
07,0046,013,เสียงนั้น จึงพระผู้มีพระภาค รับสั่งถามภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลที่ถูกเขาให้พรว่า
07,0046,014,ขอจงเจริญ   ชนมายุในเวลาจาม จะพึงเป็น หรือพึงตายเพราะเหตุที่ให้พรนั้นหรือ
07,0046,015,ภิ. ไม่อย่างนั้น พระพุทธเจ้าข้า
07,0046,016,ภ. ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไม่พึงกล่าวคำให้พรว่า ขอจงมีชนมายุ ใน  เวลาที่เขาจาม
07,0046,017,รูปใดให้พร ต้องอาบัติทุกกฏ ฯ
07,0046,018,[๑๘๖] สมัยนั้น ชาวบ้านให้พรในเวลาที่ภิกษุทั้งหลายจามว่า ขอท่าน   จงมีชนมายุ
07,0046,019,ภิกษุทั้งหลายรังเกียจ มิได้ให้พรตอบ ชาวบ้านเพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาว่า ไฉน พระสมณะ
07,0046,020,เชื้อสายพระศากยบุตร เมื่อเขาให้พรว่า จงเจริญ    ชนมายุ จึงไม่ให้พรตอบเล่า ภิกษุทั้งหลาย
07,0046,021,กราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค  พระผู้มีพระภาคๆ ตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ชาวบ้าน
07,0046,022,มีความต้องการด้วยสิ่งเป็นมงคล เราอนุญาตให้ภิกษุผู้ที่เขาให้พรว่า จงเจริญชนมายุ ดังนี้ ให้พร
07,0046,023,ตอบ แก่ชาวบ้านว่า ขอท่านจงเจริญชนมายุยืนนาน ฯ
07,0046,024,เรื่องฉันกระเทียม
07,0046,025,[๑๘๗] สมัยนั้น พระผู้มีพระภาคอันบริษัทหมู่ใหญ่แวดล้อม ประทับนั่ง แสดงธรรมอยู่
07,0046,026,ภิกษุรูปหนึ่งฉันกระเทียม แลเธอคิดว่า ภิกษุทั้งหลายอย่าได้รบกวน จึงนั่ง ณ ที่สุดส่วนข้าง
07,0046,027,หนึ่ง พระผู้มีพระภาคทอดพระเนตรเห็นภิกษุนั้น  นั่ง ณ ที่สุดส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วจึงรับสั่ง