Book,Page,LineNumber,Text
07,0036,001,กรรมวาจาให้ทัณฑสมมติ
07,0036,002,ท่านเจ้าข้า ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า ภิกษุมีชื่อนี้รูปนี้อาพาธ  ไม่ใช้ไม้เท้าไม่
07,0036,003,สามารถจะไปไหนได้ เธอขอทัณฑสมมติกะสงฆ์ ถ้า  ความพร้อมพรั่งของสงฆ์ถึงที่แล้ว
07,0036,004,สงฆ์พึงให้ทัณฑสมมติแก่ภิกษุมีชื่อนี้  นี้เป็นญัตติ
07,0036,005,ท่านเจ้าข้า ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า ภิกษุมีชื่อนี้รูปนี้อาพาธ   ไม่ใช้ไม้เท้าไม่
07,0036,006,สามารถจะไปไหนได้ เธอขอทัณฑสมมติกะสงฆ์ สงฆ์ ให้ทัณฑสมมติแก่ภิกษุมีชื่อนี้
07,0036,007,การให้ทัณฑสมมติแก่ภิกษุมีชื่อนี้ ชอบ    แก่ท่านผู้ใด ท่านผู้นั้นพึงเป็นผู้นิ่ง ไม่ชอบแก่
07,0036,008,ท่านผู้ใด ท่านผู้นั้น พึงพูด
07,0036,009,ทัณฑสมมติ อันสงฆ์ให้แล้วแก่ภิกษุมีชื่อนี้ ชอบแก่สงฆ์ เหตุ   นั้นจึงนิ่ง ข้าพเจ้า
07,0036,010,ทรงความนี้ไว้ ด้วยอย่างนี้ ฯ
07,0036,011,[๑๓๙] สมัยต่อมา ภิกษุรูปหนึ่งอาพาธ ไม่ใช้สาแหรก ไม่สามารถ   จะนำบาตรไปได้
07,0036,012,ภิกษุทั้งหลายกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาคๆ ตรัสว่าดูกรภิกษุทั้งหลาย
07,0036,013,เราอนุญาตให้สมมติสาแหรกแก่ภิกษุอาพาธ ฯ
07,0036,014,[๑๔๐] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็แล สงฆ์พึงให้สมมติอย่างนี้
07,0036,015,ภิกษุอาพาธนั้น พึงเข้าไปหาสงฆ์ ห่มผ้าอุตราสงค์เฉวียงบ่า ไหว้เท้า ภิกษุผู้แก่กว่า นั่งกระเหย่ง
07,0036,016,ประคองอัญชลี แล้วกล่าวคำขออย่างนี้ ว่าดังนี้:
07,0036,017,คำขอสิกกาสมมติ
07,0036,018,ท่านเจ้าข้า ข้าพเจ้าอาพาธ ไม่มีสาแหรกไม่สามารถจะนำบาตรไปได้ ท่านเจ้าข้า ข้าพเจ้านั้น
07,0036,019,ขอสิกกาสมมติกะสงฆ์
07,0036,020,พึงขอแม้ครั้งที่สอง พึงขอแม้ครั้งที่สาม ฯ
07,0036,021,[๑๔๑] ภิกษุผู้ฉลาด ผู้สามารถ พึงประกาศให้สงฆ์ทราบด้วยญัตติทุติย กรรมวาจา ว่า
07,0036,022,ดังนี้:
07,0036,023,กรรมวาจาให้สิกกาสมมติ
07,0036,024,ท่านเจ้าข้า ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า ภิกษุมีชื่อนี้รูปนี้อาพาธ  ไม่ใช้สาแหรกไม่
07,0036,025,สามารถจะนำบาตรไปได้ เธอขอสิกกาสมมติกะสงฆ์    ถ้าความพร้อมพรั่งของสงฆ์ถึงที่
07,0036,026,แล้ว สงฆ์พึงให้สิกกาสมมติแก่ภิกษุมีชื่อนี้ นี้เป็นญัตติ