Book,Page,LineNumber,Text
06,0016,001,ข้าพเจ้ากล่าวความนี้แม้ครั้งที่สาม ท่านเจ้าข้า ขอสงฆ์จงฟัง  ข้าพเจ้า ภิกษุพวกพระ
06,0016,002,ปัณฑุกะและพระโลหิตกะนี้ ถูกสงฆ์ลง  ตัชชนียกรรมแล้ว ประพฤติโดยชอบ หายเย่อหยิ่ง
06,0016,003,ประพฤติแก้ตัวได้  บัดนี้ขอระงับตัชชนียกรรม สงฆ์ระงับตัชชนียกรรมแก่ภิกษุพวก  พระ
06,0016,004,ปัณฑุกะและพระโลหิตกะ การระงับตัชชนียกรรม แก่ภิกษุพวก  พระปัณฑุกะและโลหิตกะ
06,0016,005,ชอบแก่ท่านผู้ใด ท่านผู้นั้นพึงเป็นผู้นิ่ง  ไม่ชอบแก่ท่านผู้ใด ท่านผู้นั้นพึงพูด
06,0016,006,ตัชชนียกรรมอันสงฆ์ระงับแล้ว แก่ภิกษุพวกพระปัณฑุกะ  และพระโลหิตกะ ชอบแก่
06,0016,007,สงฆ์ เหตุนั้นจึงนิ่ง ข้าพเจ้าทรงความนี้ไว้  ด้วยอย่างนี้ ฯ
06,0016,008,ตัชชนียกรรม ที่ ๑ จบ
06,0016,009,นิยสกรรม ที่ ๒
06,0016,010,เรื่องพระเสยยสกะ
06,0016,011,[๔๓] ก็โดยสมัยนั้นแล ท่านพระเสยยสกะเป็นพาล ไม่ฉลาด มี  อาบัติมาก มีมรรยาท
06,0016,012,ไม่สมควร อยู่คลุกคลีกับคฤหัสถ์ด้วยการคลุกคลีอันไม่สมควร  ทั้งที่ปกตัตตะภิกษุทั้งหลายให้ปริวาส
06,0016,013,ชักเข้าหาอาบัติเดิม ให้มานัต อัพภานอยู่  บรรดาภิกษุที่เป็นผู้มักน้อย ... ต่างก็เพ่งโทษ ติเตียน
06,0016,014,โพนทะนาว่า ไฉนเล่า  ท่านพระเสยยสกะจึงได้เป็นพาล ไม่ฉลาด มีอาบัติมาก มีมรรยาทไม่สมควร
06,0016,015,อยู่คลุกคลีกับคฤหัสถ์ด้วยการคลุกคลีอันไม่สมควร ทั้งที่ปกตัตตะภิกษุทั้งหลายให้  ปริวาส ชักเข้าหา
06,0016,016,อาบัติเดิม ให้มานัต อัพภานอยู่เล่า แล้วกราบทูลเรื่องนั้นแด่  พระผู้มีพระภาค ฯ
06,0016,017,ประชุมสงฆ์ทรงสอบถาม
06,0016,018,[๔๔] ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งให้ประชุมภิกษุสงฆ์ในเพราะเหตุ  เป็นเค้ามูลนั้น
06,0016,019,ในเพราะเหตุแรกเกิดนั้น แล้วทรงสอบถามภิกษุทั้งหลายว่า ดูกร  ภิกษุทั้งหลาย ข่าวว่า ภิกษุเสยย
06,0016,020,สกะเป็นพาล ไม่ฉลาด มีอาบัติมาก มีมรรยาท  ไม่สมควร อยู่คลุกคลีกับคฤหัสถ์ด้วยการคลุกคล
06,0016,021,ีอันไม่สมควร ทั้งที่ปกตัตตะ  ภิกษุทั้งหลายให้ปริวาส ชักเข้าหาอาบัติเดิม ให้มานัต อัพภานอยู่
06,0016,022,จริงหรือ
06,0016,023,ภิกษุทั้งหลายทูลรับว่า จริง พระพุทธเจ้าข้า
06,0016,024,ทรงติเตียน
06,0016,025,ผู้มีพระภาคพุทธเจ้าทรงติเตียนว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย การกระทำของโมฆบุรุษนั้นนั่น
06,0016,026,ไม่เหมาะ ไม่สม ไม่ควร ไม่ใช่กิจของสมณะ ใช้ไม่ได้ ไม่ควรทำ