Book,Page,LineNumber,Text
30,0003,001,[๑๕] พา. ก็ในบัดนี้ ใครในปฐพีมณฑลนี้ย่อมรู้จักศีรษะและธรรม
30,0003,002,อันให้ศีรษะตกไป. ดูกรเทวดา ขอท่านจงบอกท่านผู้นั้นแก่
30,0003,003,ข้าพเจ้าเถิด.
30,0003,004,[๑๖] เท. พระสักยบุตร เป็นวงศ์ของพระโอกกากราชเสด็จออก
30,0003,005,จากเมืองกบิลพัสดุ์บุรี เป็นพระพุทธเจ้าผู้นำสัตว์โลก เป็น
30,0003,006,ผู้ทำ (แสดง) ธรรมอันสว่าง.
30,0003,007,[๑๗] ดูกรพราหมณ์ พระสักยบุตรนั่นแหละ เป็นพระสัมพุทธเจ้า
30,0003,008,ทรงถึงฝั่งแห่งธรรมทั้งปวง บรรลุกำลังแห่งอภิญญาทั้งปวง มี
30,0003,009,จักษุในธรรมทั้งปวง ทรงถึงธรรมเป็นที่สิ้นไปแห่งธรรม
30,0003,010,ทั้งปวง ทรงน้อมพระทัยไปในธรรมเป็นที่สิ้นอุปธิ.
30,0003,011,[๑๘] พระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น เป็นพระพุทธเจ้าในโลก มี
30,0003,012,พระจักษุ ย่อมทรงแสดงธรรม. ท่านจงไปทูลถามพระองค์เถิด.
30,0003,013,พระองค์จักทรงพยากรณ์ปัญหานั้นแก่ท่าน.
30,0003,014,[๑๙] พราหมณ์พาวรีได้ฟังคำว่า พระสัมพุทธเจ้า แล้วมีความ
30,0003,015,เบิกบานใจ มีความโศกเบาบาง และได้ปีติอันไพบูลย์.
30,0003,016,[๒๐] พราหมณ์พาวรีนั้น มีใจยินดี มีความเบิกบาน โสมนัส
30,0003,017,ถามถึง (พระผู้มีพระภาค) กะเทวดานั้น. (และประกาศว่า)
30,0003,018,พระสัมพุทธเจ้าผู้เป็นที่พึ่งของสัตว์โลก ประทับอยู่ ณ ที่ใด
30,0003,019,คือ บ้านนิคมหรือชนบทที่เขาทำแล้ว เราทั้งหลายพึงไป
30,0003,020,นมัสการพระสัมพุทธเจ้าผู้สูงสุดกว่าสัตว์ ณ ที่นั้น.
30,0003,021,[๒๑] เท. พระสักยบุตรนั้น เป็นพระชินะ มีพระปัญญาสามารถ
30,0003,022,มีพระปัญญากว้างขวางเช่นแผ่นดินอันประเสริฐ เป็น
30,0003,023,นักปราชญ์ ไม่มีอาสวะ ทรงรู้แจ้งศีรษะและธรรมอันให้
30,0003,024,ศีรษะตกไป ทรงองอาจกว่านรชน ประทับอยู่ ณ พระราช
30,0003,025,มณเฑียรแห่งพระเจ้าโกศลในพระนครสาวัตถี.