Book,Page,LineNumber,Text
28,0049,001,[๑๗๑] เมื่อใดมีความเสื่อม เมื่อนั้น สัตว์แม้เข้าใกล้ข่ายหรือบ่วงก็ไม่รู้สึก
28,0049,002,ในเมื่อถึงคราวจะสิ้นชีวิต.
28,0049,003,[๑๗๒] ดูกรท่านผู้มีปัญญามาก  ก็แลบ่วงทั้งหลายที่เขาดักไว้มีมากอย่าง สัตว์
28,0049,004,ทั้งหลายย่อมเข้ามาติดบ่วงที่เขาดักอำพรางไว้ในเมื่อถึงคราวจะสิ้นชีวิต
28,0049,005,อย่างนี้.
28,0049,006,[๑๗๓] เออก็การอยู่ร่วมกันกับท่านนี้ พึงมีสุขเป็นกำไรหนอ  และขอท่าน
28,0049,007,อนุญาตแก่ข้าพเจ้าทั้งสองเถิด และขอท่านพึงให้ชีวิตแก่ข้าพเจ้าทั้งสอง
28,0049,008,ด้วยเถิด.
28,0049,009,[๑๗๔] เรามิได้ผูกท่านไว้ และไม่ปรารถนาจะว่าท่าน เชิญท่านรีบไปจากที่นี้ตาม
28,0049,010,ปรารถนา แล้วจงอยู่เป็นสุขตลอดกาลนานเถิด.
28,0049,011,[๑๗๕] ข้าพเจ้าไม่ปรารถนาจะมีชีวิตอยู่ โดยเว้นจากชีวิตของพระยาหงส์นี้ ถ้า
28,0049,012,ท่านยินดีเพียงตัวเดียว ขอให้ท่านปล่อยพระยาหงส์นี้ และจงกินข้าพเจ้า
28,0049,013,ข้าพเจ้าทั้งสองเป็นผู้เสมอกัน ด้วยรูปทรงสัณฐานและวัย ท่านไม่เสื่อม
28,0049,014,แล้วจากลาภ ขอท่านจงเปลี่ยนข้าพเจ้ากับพระยาหงส์นี้เถิด  เชิญท่าน
28,0049,015,พิจารณาดูในข้าพเจ้าทั้งสอง  เมื่อท่านมีความปรารถนาเฉพาะตัวเดียว
28,0049,016,จงเอาบ่วงผูกข้าพเจ้าไว้ก่อน จงปล่อยพระยาหงส์ในภายหลัง  ถ้าท่าน
28,0049,017,ทำตามที่ข้าพเจ้าขอร้อง  ลาภของท่านก็คงมีประมาณเท่านั้นเหมือนกัน
28,0049,018,ทั้งท่านจะได้เป็นมิตรกับฝูงหงส์ธตรฐจนตลอดชีวิต
28,0049,019,[๑๗๖] มิตร อำมาตย์ ทาส ทาสี บุตร ภรรยา และพวกพ้องหมู่ใหญ่ทั้งหลาย
28,0049,020,จงดูว่า พระยาหงส์ธตรฐพ้นจากที่นี้ไปได้เพราะท่าน บรรดามิตรทั้งหลาย
28,0049,021,เป็นอันมาก มิตรเช่นท่านนั้นหามีในโลกนี้ เหมือนท่านผู้เป็นเพื่อนร่วม
28,0049,022,ชีวิต ของพระยาหงส์ธตรฐไม่ เรายอมปล่อยสหายของท่าน พระยา
28,0049,023,หงส์จงบินตามท่านไปเถิด  ท่านทั้งสองจงรีบไปจากที่นี้ตามความ
28,0049,024,ปรารถนา จงรุ่งเรืองอยู่ในท่ามกลางหมู่ญาติ.
28,0049,025,[๑๗๗] สุมุขหงส์ผู้มีความเคารพนาย มีความปลื้มใจ เพราะพระยาหงส์ผู้เป็น
28,0049,026,นายหลุดพ้นจากบ่วง เมื่อจะกล่าววาจาอันรื่นหูได้กล่าวว่า ดูกรนายพราน