Book,Page,LineNumber,Text
28,0039,001,[๑๓๘] ในแว่นแคว้นอาณาเขตของมหาบพิตร มีอาศรมอยู่ในป่า มารดาและบิดา
28,0039,002,ทั้งสองท่านของอาตมภาพอยู่ในอาศรมนั้น  อาตมภาพอยู่ในอาศรมนั้น
28,0039,003,อาตมภาพไม่ได้เพื่อทำบุญ  ในท่านทั้งสอง  ผู้เป็นบูรพาจารย์นั้น
28,0039,004,อาตมภาพขอเชิญมหาบพิตรผู้ประเสริฐยิ่ง  ไปขอขมาโทษโสณดาบส
28,0039,005,เพื่อสังวรต่อไป.
28,0039,006,[๑๓๙] ข้าแต่ท่านพราหมณ์ ข้าพเจ้าจะขอทำตามคำที่พระคุณเจ้ากล่าวกะข้าพเจ้า
28,0039,007,ทุกประการ  ก็แต่ว่า บุคคลผู้จะอ้อนวอนขอโทษมีประมาณเท่าใด ขอ
28,0039,008,พระคุณเจ้าจงบอกบุคคลมีประมาณเท่านั้น.
28,0039,009,[๑๔๐] ชาวชนบทมีประมาณหนึ่งร้อยเศษ พราหมณ์มหาศาลก็เท่ากัน กษัตริย์ผู้
28,0039,010,เป็นอภิชาตผู้เรืองยศเหล่านี้ทั้งหมด  ทั้งมหาบพิตรซึ่งทรงพระนามว่า
28,0039,011,พระเจ้ามโนชะ บุคคลผู้จะอ้อนวอนขอโทษประมาณเท่านี้ก็พอแล้ว ขอ
28,0039,012,ถวายพระพร.
28,0039,013,[๑๔๑] เจ้าพนักงานทั้งหลายจงเตรียมช้าง จงเตรียมม้า  นายสารถีท่านจง
28,0039,014,เตรียมรถ ท่านทั้งหลายจงถือเอาเครื่องผูก จงยกธงชัยขึ้นที่คันธงทั้ง
28,0039,015,หลาย เราจะไปยังอาศรมอันเป็นที่อยู่ของโกสิยดาบส.
28,0039,016,[๑๔๒] ก็ลำดับนั้น พระราชาพร้อมด้วยจาตุรงคเสนา ได้เสด็จไปยังอาศรมอัน
28,0039,017,น่ารื่นรมย์ ซึ่งเป็นที่อยู่ของโกสิยดาบส.
28,0039,018,[๑๔๓] ไม้คานอันทำด้วยไม้กระทุ่มของใคร ผู้ไปเพื่อหาบน้ำ ลอยมายังเวหาส
28,0039,019,มิได้ถูกบ่า ห่างประมาณ ๔ องคุลี.
28,0039,020,[๑๔๔] ดูกรมหาบพิตร อาตมภาพชื่อว่าโสณะ เป็นดาบสมีวัตรอันสมาทานแล้ว
28,0039,021,มิได้เกียจคร้านเลี้ยงดูมารดาบิดาอยู่ทุกคืนทุกวัน ดูกรมหาบพิตรผู้เป็น
28,0039,022,เจ้าแห่งทิศ อาตมภาพระลึกถึงอุปการคุณที่ท่านทั้งสองได้กระทำแล้ว ใน
28,0039,023,กาลก่อน จึงนำผลไม้ป่าและเผือกมันมาเลี้ยงดูมารดาบิดา.
28,0039,024,[๑๔๕] ข้าพเจ้าทั้งหลาย ปรารถนาจะไปยังอาศรมซึ่งเป็นที่อยู่ของโกสิยดาบส
28,0039,025,ข้าแต่ท่านโสณะ ขอท่านได้โปรดบอกทางจะไปยังอาศรมนั้นแก่ข้าพเจ้า
28,0039,026,ทั้งหลายเถิด.