Book,Page,LineNumber,Text
28,0008,001,นางอุมมาทันตี ข้าพระองค์ขอถวายนางแด่พระองค์ ขอพระองค์จงให้
28,0008,002,นางบำเรอเถิด ฯ
28,0008,003,[๒๕] ก็เราพึงพรากเสียจากบุญและไม่เป็นเทวดา อนึ่ง คนพึงรู้ความชั่วของ
28,0008,004,เรานี้ และเมื่อท่านให้นางอุมมาทันตีภรรยาที่รักแล้วไม่เห็นนาง ความ
28,0008,005,แค้นใจอย่างร้ายแรงจะพึงมีแก่ท่าน.
28,0008,006,[๒๖] ข้าแต่พระองค์ผู้เป็นจอมประชานิกร ประชาชนแม้ทั้งสิ้นนอกจากข้าพระ
28,0008,007,บาทและพระองค์  ไม่พึงรู้กรรมที่ทำกัน  ข้าพระบาทยอมถวายนาง
28,0008,008,อุมมาทันตีแก่พระองค์  พระองค์จงทรงอภิรมย์อยู่กับนางเต็มพระหฤทัย
28,0008,009,ปรารถนาแล้ว จงทรงสลัดเสีย.
28,0008,010,[๒๗] มนุษย์ใดผู้กระทำกรรมอันลามก มนุษย์นั้นย่อมสำคัญว่าคนอื่นไม่รู้การ
28,0008,011,กระทำนี้  เพราะว่านรชนเหล่าใดประกอบแล้วบนพื้นปฐพี นรชน
28,0008,012,เหล่านั้นย่อมเห็นการกระทำนี้ คนอื่นใครเล่าในแผ่นดินนี้ทั้งโลกพึงเชื่อ
28,0008,013,ท่านหรือว่า  นางอุมมาทันตีไม่เป็นที่รักแห่งเรา เมื่อท่านให้นางอุมมา
28,0008,014,ทันตีภรรยายอดรักแล้ว ไม่เห็นนางภายหลัง ความคับแค้นใจอย่างร้าย
28,0008,015,แรงจะพึงมีแก่ท่าน.
28,0008,016,[๒๘] ข้าแต่พระจอมประชาชน นางอุมมาทันตีนั้นเป็นที่รักของข้าพระบาทโดย
28,0008,017,แท้ ข้าแต่พระภูมิบาล นางไม่เป็นที่รักของข้าพระบาทก็หาไม่ ขอความ
28,0008,018,เจริญจงมีแด่พระองค์ เชิญพระองค์เสด็จไปหานางอุมมาทันตีเถิด เหมือน
28,0008,019,ดังราชสีห์เข้าสู่ถ้ำสิลา ฉะนั้น.
28,0008,020,[๒๙] นักปราชญ์ทั้งหลายถูกความทุกข์ของตนบีบคั้นแล้ว ย่อมไม่ละกรรมที่มี
28,0008,021,ผลเป็นสุข แม้จะเป็นผู้หลงมัวเมาด้วยความสุข ก็ย่อมไม่ประพฤติบาป
28,0008,022,กรรม.
28,0008,023,[๓๐] ก็พระองค์เป็นทั้งพระมารดาพระบิดา เป็นผู้เลี้ยงดู เป็นเจ้านาย เป็น
28,0008,024,ผู้พอกเลี้ยง และเป็นเทวดาของข้าพระองค์ ข้าพระองค์พร้อมด้วยบุตร
28,0008,025,และภรรยาเป็นทาสของพระองค์ ขอพระองค์ทรงบริโภคกามตามความ
28,0008,026,สุขเถิด.