Book,Page,LineNumber,Text
27,0017,001,๔. มกสชาดก
27,0017,002,มีศัตรูผู้มีปัญญาดีกว่ามีมิตรโง่
27,0017,003,[๔๔] ศัตรูผู้ประกอบด้วยปัญญายังดีกว่า มิตรผู้ไม่มีปัญญาจะดีอะไร เหมือน
27,0017,004,บุตรของช่างไม้ผู้โง่เขลา คิดว่าจะตียุง ได้ตีศีรษะของบิดาแตกสองเสี่ยง
27,0017,005,ฉะนั้น.
27,0017,006,จบ มกสชาดกที่ ๔.
27,0017,007,๕. โรหิณีชาดก
27,0017,008,ผู้อนุเคราะห์ที่โง่เขลาไม่ดี
27,0017,009,[๔๕] ศัตรูผู้เป็นนักปราชญ์ยังดีกว่า คนโง่เขลาถึงเป็นผู้อนุเคราะห์จะดีอะไร
27,0017,010,ท่านจงดูนางโรหิณีผู้โง่เขลา ฆ่ามารดาแล้วเศร้าโศกอยู่.
27,0017,011,จบ โรหิณีชาดกที่ ๕.
27,0017,012,๖. อารามทูสกชาดก
27,0017,013,ฉลาดในสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ไม่มีความสุข
27,0017,014,[๔๖] ผู้ฉลาดในสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ ถึงจะทำความเจริญ ก็ไม่สามารถจะนำ
27,0017,015,ความสุขมาให้ ผู้มีปัญญาทรามย่อมทำประโยชน์ให้เสีย เหมือนกับลิง
27,0017,016,ผู้รักษาสวน ฉะนั้น.
27,0017,017,จบ อารามทูสกชาดกที่ ๖.
27,0017,018,๗. วารุณิทูสกชาดก
27,0017,019,ผู้มีปัญญาทรามทำให้เสียประโยชน์
27,0017,020,[๔๗] ผู้ฉลาดในสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ ถึงจะทำความเจริญ ก็ไม่สามารถจะนำ
27,0017,021,ความสุขมาให้ ผู้มีปัญญาทรามย่อมทำประโยชน์ให้เสีย เหมือนกับ
27,0017,022,โกณทัญญบุรุษทำสุราให้เสีย ฉะนั้น.
27,0017,023,จบ วารุณิทูสกชาดกที่ ๗.