Book,Page,LineNumber,Text
27,0007,001,๗. มาลุตชาดก
27,0007,002,ว่าด้วยความหนาวเกิดแก่ลม
27,0007,003,[๑๗] ข้างขึ้นหรือข้างแรมก็ตาม สมัยใดลมย่อมพัดมา สมัยนั้นย่อมมีความ
27,0007,004,หนาว เพราะความหนาวเกิดแต่ลม ในปัญหาข้อนี้ ท่านทั้งสองชื่อว่า
27,0007,005,ไม่แพ้กัน.
27,0007,006,จบ มาลุตชาดกที่ ๗.
27,0007,007,๘. มตกภัตตชาดก
27,0007,008,ว่าด้วยสัตว์ไม่ควรฆ่าสัตว์
27,0007,009,[๑๘] ถ้าสัตว์ทั้งหลายพึงรู้อย่างนี้ว่า ชาติสมภพนี้เป็นทุกข์ สัตว์ไม่ควรฆ่า
27,0007,010,สัตว์ เพราะว่าผู้มีปกติฆ่าสัตว์ย่อมเศร้าโศก.
27,0007,011,จบมตกภัตตชาดกที่ ๘.
27,0007,012,๙. อายาจิตภัตตชาดก
27,0007,013,ว่าด้วยการเปลื้องตน
27,0007,014,[๑๙] ถ้าท่านปรารถนาจะเปลื้องตนให้พ้น ท่านละโลกนี้ไปแล้วก็จะพ้นได้
27,0007,015,ก็ท่านเปลื้องตนอยู่อย่างนี้ กลับจะติดหนักเข้า เพราะนักปราชญ์หาได้
27,0007,016,เปลื้องตนด้วยอาการอย่างนี้ไม่ การเปลื้องตนอย่างนี้ เป็นเครื่องติดของ
27,0007,017,คนพาล.
27,0007,018,จบ อายาจิตภัตตชาดกที่ ๙.
27,0007,019,๑๐. นฬปานชาดก
27,0007,020,ว่าด้วยการพิจารณา
27,0007,021,[๒๐] พระยากระบี่ไม่เห็นรอยเท้าขึ้น เห็นแต่รอยเท้าลง จึงกล่าวว่า เราจัก
27,0007,022,ดื่มน้ำด้วยไม้อ้อ ท่านก็จักฆ่าเราไม่ได้.
27,0007,023,จบ นฬปานชาดกที่ ๑๐.
27,0007,024,จบ สีลวรรคที่ ๒.
27,0007,025,_________________