Book,Page,LineNumber,Text
18,0045,001,พ. ดูกรภิกษุ ถ้าว่าเธอยังไม่รู้ทั่วถึงธรรมที่เราแสดงแล้วเพื่อสีลวิสุทธิ ไซร้ เมื่อเป็น
18,0045,002,เช่นนั้น เธอจะรู้ทั่วถึงธรรมที่เราแสดงแล้วประพฤติเพื่ออะไรเล่า ฯ
18,0045,003,ภิ. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์รู้ทั่วถึงธรรมที่พระผู้มีพระภาคทรง  แสดงแล้ว
18,0045,004,เพื่อคลายจากราคะ พระเจ้าข้า ฯ
18,0045,005,พ. ดีแล้วๆ ภิกษุ เป็นการถูกต้องดีแล้ว ที่เธอรู้ทั่วถึงธรรมที่แสดงแล้วเพื่อคลาย
18,0045,006,จากราคะ ดูกรภิกษุ เพราะว่าธรรมที่เราแสดงแล้ว ล้วนมีความคลายจากราคะเป็นความมุ่งหมาย ฯ
18,0045,007,[๘๙] พ. ดูกรภิกษุ เธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน จักษุเที่ยง  หรือไม่เที่ยง ฯ
18,0045,008,ภิ. ไม่เที่ยง พระเจ้าข้า ฯ
18,0045,009,พ. หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เที่ยงหรือไม่เที่ยง ฯ
18,0045,010,ภิ. ไม่เที่ยง พระเจ้าข้า ฯ
18,0045,011,พ. ก็สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์หรือเป็นสุขเล่า ฯ
18,0045,012,ภิ. เป็นทุกข์ พระเจ้าข้า ฯ
18,0045,013,พ. ก็สิ่งใดไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา ควรหรือ หนอที่จะตาม
18,0045,014,เห็นสิ่งนั้นว่า นั่นของเรา นั่นเป็นเรา นั่นเป็นตัวตนของเรา ฯ
18,0045,015,ภิ. ไม่ควรเห็นอย่างนั้น พระเจ้าข้า
18,0045,016,พ. ดูกรภิกษุ อริยสาวกผู้ได้สดับแล้ว เห็นอยู่อย่างนี้ ย่อมเบื่อหน่าย  แม้ในจักษุ ฯลฯ
18,0045,017,แม้ในใจ เมื่อเบื่อหน่าย ย่อมคลายกำหนัด เพราะคลายกำหนัด  จึงหลุดพ้น เมื่อหลุดพ้นแล้ว
18,0045,018,ย่อมมีญาณหยั่งรู้ว่า หลุดพ้นแล้ว รู้ชัดว่า ชาติ  สิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำ
18,0045,019,ทำเสร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็น  อย่างนี้มิได้มี ฯ
18,0045,020,พระผู้มีพระภาคได้ตรัสไวยากรณภาษิตนี้จบลงแล้ว ภิกษุนั้นชื่นชมยินดี ภาษิตของพระ
18,0045,021,ผู้มีพระภาค ก็แลเมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสไวยากรณภาษิตนี้อยู่ ธรรมจักษุอันปราศจากธุลีปราศ
18,0045,022,จากมลทิน เกิดขึ้นแก่ภิกษุนั้นว่า สิ่งใดสิ่งหนึ่งมีความ  เกิดขึ้นเป็นธรรมดา สิ่งนั้นทั้งมวลล้วน
18,0045,023,มีความดับไปเป็นธรรมดา ฯ
18,0045,024,จบสูตรที่ ๑