Book,Page,LineNumber,Text
18,0040,001,เป็นผู้เสวยธรรมารมณ์ เสวยความ  กำหนัดในธรรมารมณ์ และรู้ชัดซึ่งความกำหนัดในธรรมารมณ์
18,0040,002,อันมีอยู่ในภายในว่าเรายังมีความกำหนัดในธรรมารมณ์ในภายใน อย่างนี้แล เป็นธรรมอันผู้บรรลุ
18,0040,003,จะพึงเห็นเอง ไม่ประกอบด้วยกาล ควรเรียกให้มาดู ควรน้อมเข้ามาในตน อันวิญญูชน  พึงรู้
18,0040,004,เฉพาะตน ฯ
18,0040,005,[๘๒] ดูกรอุปวาณะ ก็ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เห็นรูปด้วยจักษุแล้วเป็นผู้เสวยรูป แต่
18,0040,006,ไม่เสวยความกำหนัดในรูป และรู้ชัดซึ่งความกำหนัดในรูปอันไม่มี ในภายในว่า เราไม่มีความ
18,0040,007,กำหนัดในรูปในภายใน อาการที่ภิกษุเป็นผู้เห็นรูปด้วย จักษุแล้วเป็นผู้เสวยรูป แต่ไม่เสวยความ
18,0040,008,กำหนัดในรูป และรู้ชัดซึ่งความกำหนัด ในรูปอันไม่มีในภายในว่า เราไม่มีความกำหนัดในรูปใน
18,0040,009,ภายในอย่างนี้แล เป็น  ธรรมอันผู้บรรลุจะพึงเห็นเอง ไม่ประกอบด้วยกาล ควรเรียกให้มาดู
18,0040,010,ควรน้อมเข้ามาในตน อันวิญญูชนพึงรู้เฉพาะตน ฯ
18,0040,011,[๘๓] ดูกรอุปวาณะ อีกประการหนึ่ง  ภิกษุฟังเสียงด้วยหู สูดกลิ่นด้วย จมูก ลิ้มรส
18,0040,012,ด้วยลิ้น ฯลฯ
18,0040,013,[๘๔] ดูกรอุปวาณะ อีกประการหนึ่ง ภิกษุรู้ซึ่งธรรมารมณ์ด้วยใจแล้วเป็นผู้เสวย
18,0040,014,ธรรมารมณ์ แต่ไม่เสวยความกำหนัดในธรรมารมณ์ และรู้ชัดซึ่งความ กำหนัดในธรรมารมณ์อัน
18,0040,015,ไม่มีในภายในว่า เราไม่มีความกำหนัดในธรรมารมณ์ใน ภายใน อาการที่ภิกษุรู้ธรรมารมณ์ด้วยใจ
18,0040,016,แล้วเป็นผู้เสวยธรรมารมณ์ แต่ไม่เสวย  ความกำหนัดในธรรมารมณ์ และรู้ชัดซึ่งความกำหนัดใน
18,0040,017,ธรรมารมณ์อันไม่มีในภาย  ในว่า เราไม่มีความกำหนัดในธรรมารมณ์ในภายใน อย่างนี้แล เป็น
18,0040,018,ธรรมอันผู้บรรลุจะพึงเห็นเอง ไม่ประกอบด้วยกาล ควรเรียกให้มาดู ควรน้อมเข้ามาในตน
18,0040,019,อันวิญญูชนพึงรู้เฉพาะตน ฯ
18,0040,020,จบสูตรที่ ๘
18,0040,021,ผัสสายตนสูตรที่ ๑
18,0040,022,[๘๕] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ภิกษุรูปใดรูปหนึ่งไม่ทราบชัด ความเกิด ความดับ คุณ โทษ
18,0040,023,และอุบายเครื่องสลัดออกแห่งผัสสายตนะ ๖ ตามความ เป็นจริง พรหมจรรย์อันเธอไม่อยู่จบแล้ว