Book,Page,LineNumber,Text
18,0001,001,พระสุตตันตปิฎก
18,0001,002,เล่ม ๑๐
18,0001,003,สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค
18,0001,004,ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
18,0001,005,อนิจจวรรคที่ ๑
18,0001,006,อัชฌัตติกอนิจจสูตร
18,0001,007,[๑] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้
18,0001,008,สมัยหนึ่ง    พระผู้มีพระภาคประทับอยู่    ณ    พระวิหารเชตวัน อารามของท่านอนาถบิณฑิก
18,0001,009,เศรษฐี ใกล้พระนครสาวัตถี ณ ที่นั้นแล พระผู้มีพระภาคตรัส  เรียกภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุ
18,0001,010,ทั้งหลาย   ภิกษุเหล่านั้นทูลรับสนองพระผู้มีพระภาค แล้วพระผู้มีพระภาคได้ตรัสว่า ดูกรภิกษุ
18,0001,011,ทั้งหลาย จักษุเป็นของไม่เที่ยง สิ่งใดไม่เที่ยงสิ่งนั้นเป็นทุกข์ สิ่งใดเป็นทุกข์   สิ่งนั้นเป็น
18,0001,012,อนัตตา  สิ่งนั้นท่านทั้งหลายพึงเห็นด้วยปัญญาอันชอบ ตามความเป็นจริงอย่างนี้ว่านั่นไม่ใช่
18,0001,013,ของเรา นั่นไม่เป็นเรา นั่นไม่ใช่ตัวตนของเรา หูเป็นของไม่เที่ยง ฯลฯ จมูกเป็นของไม่
18,0001,014,เที่ยง ฯลฯ ลิ้นเป็นของไม่เที่ยง ฯลฯ    กายเป็นของไม่เที่ยง ฯลฯ ใจเป็นของไม่เที่ยง สิ่งใด
18,0001,015,ไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์ สิ่งใดเป็นทุกข์ สิ่งนั้นเป็น อนัตตา สิ่งใดเป็นอนัตตา สิ่งนั้นท่าน
18,0001,016,ทั้งหลายพึงเห็นด้วยปัญญาอันชอบตามความเป็นจริงอย่างนี้ว่า นั่นไม่ใช่ของเรา นั่นไม่เป็นเรา
18,0001,017,นั่นไม่ใช่ตัวตนของเรา ดูกรภิกษุทั้งหลาย อริยสาวกผู้ได้สดับแล้ว เห็นอยู่อย่างนี้ ย่อมเบื่อหน่าย