Book,Page,LineNumber,Text
15,0003,001,ทั้งหลาย เราย่อมรู้จัก       มรรคเป็นทางหลีกพ้น ผลเป็นความหลุดพ้น
15,0003,002,นิพพานเป็นที่ สงัด ของสัตว์ทั้งหลายอย่างนี้ ฯ
15,0003,003,อุปเนยยสูตรที่ ๓
15,0003,004,[๗] เทวดานั้น ครั้นยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้วแล ได้กล่าวคาถา นี้ในสำนัก
15,0003,005,พระผู้มีพระภาคว่า
15,0003,006,ชีวิตคืออายุมีประมาณน้อย ถูกต้อนเข้าไปเรื่อย เมื่อบุคคลถูก  ชราต้อน
15,0003,007,เข้าไปแล้ว ย่อมไม่มีผู้ป้องกัน บุคคลเมื่อเห็นภัยนี้    ในมรณะ พึงทำบุญ
15,0003,008,ทั้งหลายที่นำความสุขมาให้ ฯ
15,0003,009,[๘] ชีวิตคืออายุมีประมาณน้อย ถูกต้อนเข้าไปเรื่อย เมื่อบุคคลถูกชราต้อน
15,0003,010,เข้าไปแล้ว ย่อมไม่มีผู้ป้องกัน บุคคลเมื่อเห็นภัยนี้ในมรณะ พึงละ
15,0003,011,อามิสในโลกเสีย มุ่งสันติเถิด ฯ
15,0003,012,อัจเจนติสูตรที่ ๔
15,0003,013,[๙] เทวดานั้น ครั้นยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้วแล ได้กล่าวคาถานี้ในสำนัก
15,0003,014,พระผู้มีพระภาคว่า
15,0003,015,กาลทั้งหลายย่อมล่วงไป ราตรีทั้งหลายย่อมผ่านไป ชั้นแห่งวัยย่อมละ
15,0003,016,ลำดับไป บุคคลเมื่อเห็นภัยนี้ในมรณะ พึงทำบุญทั้งหลายที่นำความสุข
15,0003,017,มาให้ ฯ
15,0003,018,[๑๐] กาลทั้งหลายย่อมล่วงไป ราตรีทั้งหลายย่อมผ่านไป ชั้น แห่งวัยย่อมละ
15,0003,019,ลำดับไป บุคคลเมื่อเห็นภัยนี้ในมรณะ พึงละอามิสในโลกเสีย มุ่งสันติ
15,0003,020,เถิด ฯ
15,0003,021,กติฉินทิสูตรที่ ๕
15,0003,022,[๑๑] เทวดานั้น ครั้นยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้วแล ได้กราบทูลถามพระผู้มี
15,0003,023,พระภาคด้วยคาถานี้ว่า