Book,Page,LineNumber,Text
11,0042,001,ซึ่งความบริบูรณ์      แห่งมรรคปัญญาและความไพบูลย์แห่งผลปัญญา ด้วยปัญญาอันยิ่งด้วยตนเอง
11,0042,002,ในปัจจุบันเข้าถึงอยู่ เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสอย่างนี้แล้ว พวกปริพาชกเหล่านั้น   เป็นผู้นิ่ง เก้อ
11,0042,003,เขิน คอตก ก้มหน้า ซบเซา ไม่มีปฏิภาณ เหมือนถูกมารดลใจ   ฉะนั้น ฯ
11,0042,004,[๓๒] ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคทรงดำริว่า พวกโมฆบุรุษเหล่านี้   แม้ทั้งหมด ถูกมาร
11,0042,005,ดลใจแล้ว ในพวกเขาแม้สักคนหนึ่ง ไม่มีใครคิดอย่างนี้ว่า เอาเถิด พวกเราจะพฤติ
11,0042,006,พรหมจรรย์ในพระสมณโคดม เพื่อความรู้ทั่วถึงบ้าง   เจ็ดวันจักทำอะไร ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคทรง
11,0042,007,บันลือสีหนาท ในปริพาชการาม ของพระนางอุทุมพริกาแล้ว เหาะขึ้นสู่เวหาส์ ปรากฏอยู่บนภูเขา
11,0042,008,คิชฌกูฏ สันธานคฤหบดีเข้าไปสู่พระนครราชคฤห์ในขณะนั้นเอง ดังนี้แล ฯ
11,0042,009,จบ อุทุมพริกสูตร ที่ ๒
11,0042,010,_______________