Book,Page,LineNumber,Text
11,0015,001,ทิฐิเช่นนั้น ก็พึงไปพบเห็นพระสมณโคดมได้ ดังนี้ แม้ศีรษะของเขาจะพึงแตกออก แม้ถ้า
11,0015,002,พวกเจ้าลิจฉวีพึงคิดเห็นอย่างนี้ว่า พวกเรา   จักเอาเชือกมัดอเจลกชื่อปาฏิกบุตร แล้วจึงฉุดมา
11,0015,003,ด้วยคู่โคมากคู่ เชือกเหล่านั้น           หรืออเจลกชื่อปาฏิกบุตรพึงขาดออก ก็อเจลกชื่อปาฏิกบุตร
11,0015,004,เมื่อไม่ละวาจา จิตและสละคืนทิฐิเช่นนั้น ก็ไม่สามารถที่จะมาพบเห็นเราได้ แม้ถ้าเขาพึงคิด
11,0015,005,เห็น   อย่างนี้ว่า เราไม่ละวาจา จิต และสละคืนทิฐิเช่นนั้น ก็พึงไปพบเห็นพระสมณโคดมได้
11,0015,006,ดังนี้ แม้ศีรษะของเขาจะพึงแตกออก ฯ
11,0015,007,[๙] ดูกรภัคควะ ครั้งนั้น ศิษย์ช่างกลึงบาตรไม้ ชื่อชาลิยะลุกขึ้นยืนกล่าวกะบริษัท
11,0015,008,นั้นว่า ท่านผู้เจริญ ถ้าเช่นนั้น ขอให้พวกท่านจงรอคอยสักครู่หนึ่ง        พอให้ข้าพเจ้าไป บางที
11,0015,009,ข้าพเจ้าอาจนำเอาอเจลกชื่อปาฏิกบุตรมาสู่บริษัทนี้ได้ ครั้งนั้น     ศิษย์ช่างกลึงบาตรไม้ ชื่อชาลิยะ
11,0015,010,จึงเข้าไปหาอเจลกชื่อปาฏิกบุตร ที่อารามของ          ปริพาชก ชื่อติณฑุกขานุ แล้วจึงกล่าวว่า ท่านปา
11,0015,011,ฏิกบุตร ท่านจงกลับไป การกลับ             ของท่านเป็นการดี พวกเจ้าลิจฉวีผู้มีชื่อเสียง และพราหมณ์
11,0015,012,มหาศาล คฤหบดี   ผู้มั่งคั่ง เหล่าเดียรถีย์ต่างๆ และสมณพราหมณ์ผู้มีชื่อเสียง ได้พากันออกมาแล้ว
11,0015,013,แม้พระสมณโคดมก็ประทับนั่งพักผ่อนกลางวันที่อารามของท่าน อนึ่ง ท่านได้กล่าววาจาในบริษัทที่
11,0015,014,เมืองเวสาลีอย่างนี้ว่า แม้พระสมณโคดมก็เป็นญาณวาท แม้เราก็เป็นญาณวาท ก็ผู้ที่เป็นญาณวาท
11,0015,015,ย่อมควรแสดงอิทธิปาฏิหาริย์ที่เป็นธรรมยอดเยี่ยม     ของมนุษย์กับผู้ที่เป็นญาณวาท พระสมณ
11,0015,016,โคดมพึงเสด็จมากึ่งหนทาง แม้เราก็พึงไป      กึ่งหนทาง ในที่พบกันนั้น แม้เราทั้ง ๒ พึงกระทำ
11,0015,017,อิทธิปาฏิหาริย์ที่เป็นธรรม     ยอดเยี่ยมของมนุษย์ ถ้าพระสมณโคดมจักทรงกระทำอิทธิปาฏิหาริย์ที่
11,0015,018,เป็นธรรม  ยอดเยี่ยมของมนุษย์ ๑ อย่าง เราจักกระทำ ๒ อย่าง ถ้าพระสมณโคดมจักทรง กระทำ ๒
11,0015,019,อย่าง
11,0015,020,เราจักกระทำ ๔ อย่าง  ถ้าพระสมณโคดมจักทรงกระทำ ๔ อย่าง  เราจักกระทำ ๘ อย่าง
11,0015,021,พระสมณโคดมจักทรงกระทำเท่าใดๆ เราจักกระทำให้มากกว่านั้นเป็นทวีคูณๆ ดังนี้ ท่าน
11,0015,022,ปาฏิกบุตร ท่านจงออกไปกึ่งหนทาง  พระสมณโคดมเสด็จมาก่อนคนทั้งปวงทีเดียว  ประทับนั่งพัก
11,0015,023,ผ่อนกลางวันที่    อารามของท่าน อนึ่ง พระสมณโคดมได้ตรัสวาจาในบริษัทว่า อเจลกชื่อปาฏิกบุตร
11,0015,024,เมื่อไม่ละวาจา จิต และสละคืนทิฐิเช่นนั้น ก็ไม่สามารถที่จะมาพบเห็นเราได้แม้ถ้าเขาพึงคิด
11,0015,025,เห็นอย่างนี้ว่า เราไม่ละวาจา จิต และสละคืนทิฐิเช่นนั้น  ก็พึงไปพบเห็นพระสมณโคดมได้
11,0015,026,ดังนี้ แม้ศีรษะของเขาจะพึงแตกออก แม้ถ้า    พวกเจ้าลิจฉวีจะพึงคิดเห็นอย่างนี้ว่า พวกเราจัก
11,0015,027,เอาเชือกมัดอเจลกชื่อปาฏิกบุตร    แล้วจึงฉุดมาด้วยคู่โคมากคู่ เชือกเหล่านั้นหรืออเจลกชื่อปาฏิก
11,0015,028,บุตรพึงขาดออก        ก็อเจลกชื่อปาฏิกบุตร เมื่อไม่ละวาจา จิต และสละคืนทิฐิเช่นนั้น ก็ไม่