Book,Page,LineNumber,Text
10,0030,001,[๔๓] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่อพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า พระนามว่า
10,0030,002,วิปัสสี พิจารณาเห็นดังนี้ พระทัยก็น้อมไปเพื่อความขวนขวายน้อย  มิได้น้อมไปเพื่อจะทรง
10,0030,003,แสดงธรรม ฯ
10,0030,004,[๔๔] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ครั้งนั้นแล ท้าวมหาพรหมองค์หนึ่งได้ ทราบพระ
10,0030,005,ปริวิตกในพระทัยของพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระนามว่าวิปัสสีด้วยใจ แล้วจึงดำริ
10,0030,006,ว่า ผู้เจริญทั้งหลาย โลกจะฉิบหายเสียละหนอ ผู้เจริญ   ทั้งหลาย โลกจะพินาศเสียละหนอ
10,0030,007,เพราะว่า พระทัยของพระผู้มีพระภาคอรหันต   สัมมาสัมพุทธเจ้า พระนามว่าวิปัสสี ได้น้อมไปเพื่อ
10,0030,008,ความขวนขวายน้อยเสียแล้ว      มิได้น้อมไปเพื่อจะทรงแสดงธรรม ฯ
10,0030,009,ดูกรภิกษุทั้งหลาย ครั้งนั้นแล ท้าวมหาพรหมนั้นหายไปในพรหมโลก   มาปรากฏเฉพาะ
10,0030,010,พระพักตร์พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระนามว่า วิปัสสี เหมือนบุรุษที่มีกำลัง เหยียด
10,0030,011,ออกซึ่งแขนที่คู้เข้าไว้ หรือคู้เข้าซึ่งแขนที่    ได้เหยียดออกไว้ฉะนั้น ฯ
10,0030,012,ดูกรภิกษุทั้งหลาย ครั้งนั้นแล ท้าวมหาพรหมกระทำผ้าอุตตราสงค์   เฉวียงบ่าข้างหนึ่ง
10,0030,013,คุกชาณุมณฑลเบื้องขวาลงบนแผ่นดินประนมมือไปทางที่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
10,0030,014,พระนามว่าวิปัสสี ประทับอยู่แล้ว ได้กราบทูลกะพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
10,0030,015,พระนามว่าวิปัสสีว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ขอพระผู้มีพระภาคจงทรงแสดงธรรม ข้าแต่พระองค์
10,0030,016,ผู้เจริญ ขอพระสุคต จงทรงแสดงธรรม ในโลกนี้สัตว์ที่มีกิเลสเพียงดังธุลีในจักษุเบาบางยังมีอยู่
10,0030,017,เพราะ มิได้ฟังธรรม สัตว์เหล่านั้นจึงเสื่อมเสียไป ผู้ที่รู้ทั่วถึงธรรมได้ยังจักมีอยู่
10,0030,018,ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่อท้าวมหาพรหมนั้นกราบทูลเช่นนี้ พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมา
10,0030,019,สัมพุทธเจ้าพระนามว่าวิปัสสี ได้ตรัสกะท้าวมหาพรหมนั้นว่า ดูกรพรหม แม้เราก็ได้ดำริแล้ว
10,0030,020,เช่นนี้ว่า ไฉนหนอเราพึงแสดงธรรม ดูกรพรหม   แต่เรานั้นได้คิดเห็นดังนี้ว่า ธรรมที่เราบรรลุ
10,0030,021,แล้วนี้ เป็นธรรมลึกซึ้ง เห็นได้ยาก   รู้ตามได้ยาก สงบประณีต จะคาดคะเนเอาไม่ได้ ละเอียด
10,0030,022,รู้ได้เฉพาะบัณฑิต  ส่วนหมู่สัตว์นี้ มีอาลัยเป็นที่ยินดี ยินดีแล้วในอาลัย เบิกบานแล้วในอาลัย
10,0030,023,ก็อันหมู่สัตว์ผู้มีอาลัยเป็นที่ยินดี ยินดีแล้วในอาลัย เบิกบานแล้วในอาลัย ยาก ที่จะเห็นได้ซึ่ง
10,0030,024,ฐานะนี้ คือ ปัจจัยแห่งสภาวะธรรมอันเป็นที่อาศัยกันเกิดขึ้น   (ปฏิจจสมุบาท) ยากที่จะเห็นได้