Book,Page,LineNumber,Text
06,0046,001,๖. ถูกสงฆ์ลงปัพพาชนียกรรมเพราะอาบัติใด ไม่พึงต้องอาบัตินั้น
06,0046,002,๗. ไม่พึงต้องอาบัติอื่นอันเช่นกัน
06,0046,003,๘. ไม่พึงต้องอาบัติอันเลวทรามกว่านั้น
06,0046,004,๙. ไม่พึงติกรรม
06,0046,005,๑๐. ไม่พึงติภิกษุทั้งหลายผู้ทำกรรม
06,0046,006,๑๑. ไม่พึงห้ามอุโบสถแก่ปกตัตตะภิกษุ
06,0046,007,๑๒. ไม่พึงห้ามปวารณาแก่ปกตัตตะภิกษุ
06,0046,008,๑๓. ไม่พึงทำการไต่สวน
06,0046,009,๑๔. ไม่พึงเริ่มอนุวาทาธิกรณ์
06,0046,010,๑๕. ไม่พึงยังภิกษุอื่นให้ทำโอกาส
06,0046,011,๑๖. ไม่พึงโจทภิกษุอื่น
06,0046,012,๑๗. ไม่พึงให้ภิกษุอื่นให้การ
06,0046,013,๑๘. ไม่พึงช่วยภิกษุกับภิกษุให้สู้อธิกรณ์กัน ฯ
06,0046,014,วัตร ๑๘ ข้อ ในปัพพาชนียกรรม จบ
06,0046,015,________________________
06,0046,016,ภิกษุสงฆ์เดินทางไปลงโทษ
06,0046,017,[๑๒๐] ครั้งนั้น ภิกษุสงฆ์มีพระสารีบุตรและพระโมคคัลลานะเป็นประมุขได้ไปสู่ชนบท
06,0046,018,กิฏาคีรี แล้วลงปัพพาชนียกรรมแก่พวกภิกษุอัสสชิและ  ปุนัพพสุกะ จากชนบทกิฏาคีรีว่า พวก
06,0046,019,ภิกษุอัสสชิและปุนัพพสุกะไม่พึงอยู่ใน  ชนบทกิฏาคีรี
06,0046,020,พวกภิกษุอัสสชิและปุนัพพสุกะเหล่านั้น ถูกสงฆ์ลงปัพพาชนียกรรมแล้ว  ไม่ประพฤติโดย
06,0046,021,ชอบ ไม่หายเย่อหยิ่ง ไม่ประพฤติแก้ตัว ไม่ขอขมาภิกษุทั้งหลาย  ยังด่า ยังบริภาษการกสงฆ์ ยัง
06,0046,022,ใส่ความว่า ลำเอียงเพราะความพอใจ ลำเอียงเพราะ  ความขัดเคือง ลำเอียงเพราะความหลง ลำเอียง
06,0046,023,เพราะความกลัว หลีกไปเสียก็มี  สึกเสียก็มี
06,0046,024,บรรดาภิกษุที่เป็นผู้มักน้อย ... ต่างพากันเพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาว่า  ไฉนพวกภิกษุ
06,0046,025,อัสสชิและปุนัพพสุกะ ถูกสงฆ์ลงปัพพาชนียกรรมแล้ว จึงได้ไม่  ประพฤติโดยชอบ ไม่หายเย่อ
06,0046,026,หยิ่ง ไม่ประพฤติแก้ตัว ไม่ขอขมาภิกษุทั้งหลาย  ยังด่า ยังบริภาษการกสงฆ์ ยังใส่ความว่า ลำเอียง