Book,Page,LineNumber,Text
27,0003,001,๗. กัฏฐหาริชาดก
27,0003,002,[๗] ข้าแต่พระราชาผู้เป็นใหญ่ ข้าพระบาทเป็นโอรสของพระองค์ ข้าแต่
27,0003,003,พระองค์ผู้เป็นจอมแห่งหมู่ชน ขอพระองค์ได้ทรงโปรดชุบเลี้ยงข้าพระ
27,0003,004,บาทไว้ แม้คนเหล่าอื่นพระองค์ยังทรงชุบเลี้ยงได้ ไฉนจะไม่ทรงชุบ
27,0003,005,เลี้ยงโอรสของพระองค์เองเล่า?
27,0003,006,จบ กัฏฐหาริชาดกที่ ๗.
27,0003,007,๘. คามนิชาดก
27,0003,008,ว่าด้วยไม่ใจเร็วด่วนได้
27,0003,009,[๘] เออก็ความหวังในผล ย่อมสำเร็จแก่ผู้ไม่ใจเร็วด่วนได้ เรามีพรหมจรรย์
27,0003,010,แก่กล้าแล้ว ท่านจงเข้าใจอย่างนี้เถิด พ่อคามนี.
27,0003,011,จบ คามนิชาดกที่ ๘.
27,0003,012,๙. มฆเทวชาดก
27,0003,013,ว่าด้วยเทวทูต
27,0003,014,[๙] ผมที่หงอกบนศีรษะของเรานี้ เกิดขึ้นนำเอาวัยไปเสีย เทวทูตปรากฏแล้ว
27,0003,015,บัดนี้ เป็นสมัยบรรพชาของเรา.
27,0003,016,จบ มฆเทวชาดกที่ ๙.
27,0003,017,๑๐. สุขวิหาริชาดก
27,0003,018,ว่าด้วยการอยู่เป็นสุข
27,0003,019,[๑๐] ชนเหล่าอื่นไม่ต้องรักษาผู้ใดด้วย ผู้ใดก็ไม่ต้องรักษาชนเหล่าอื่นด้วย
27,0003,020,ดูกรมหาบพิตร มหาบพิตรผู้นั้นแล ไม่เยื่อใยในกามทั้งหลาย ย่อมอยู่
27,0003,021,เป็นสุข.
27,0003,022,จบ สุขวิหาริชาดกที่ ๑๐.
27,0003,023,จบ อปัณณกวรรคที่ ๑.
27,0003,024,_______________