Book,Page,LineNumber,Text
11,0003,001,จักทรงกระทำอิทธิปาฏิหาริย์ที่เป็นธรรมยิ่งยวด  ของมนุษย์แก่ข้าพระองค์ ดังนี้ ดูกรโมฆบุรุษ เมื่อ
11,0003,002,เป็นเช่นนี้ เธอเมื่อบอกคืน      จะชื่อว่าบอกคืนใคร ดูกรสุนักขัตตะ เธอจะสำคัญความข้อนั้น
11,0003,003,เป็นไฉน คือเมื่อเราได้กระทำอิทธิปาฏิหาริย์ที่เป็นธรรมยิ่งยวดของมนุษย์ หรือมิได้กระทำก็ดี
11,0003,004,ธรรม ที่เราได้แสดงไว้ ย่อมนำผู้ประพฤติให้สิ้นทุกข์โดยชอบ [หรือหาไม่] ฯ
11,0003,005,ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เมื่อพระองค์ได้ทรงกระทำอิทธิปาฏิหาริย์ที่เป็น       ธรรมยิ่งยวดของ
11,0003,006,มนุษย์ หรือมิได้ทรงกระทำก็ดี ธรรมที่พระองค์ได้ทรงแสดงไว้ ย่อมนำผู้ประพฤติให้สิ้นทุกข์
11,0003,007,โดยชอบ พระเจ้าข้าฯ
11,0003,008,ดูกรสุนักขัตตะ เพราะเหตุที่เมื่อเราได้กระทำอิทธิปาฏิหาริย์ที่เป็นธรรม ยิ่งยวดของมนุษย์
11,0003,009,หรือมิได้กระทำก็ดี ธรรมที่เราได้แสดงไว้ย่อมนำผู้ประพฤติให้  สิ้นทุกข์โดยชอบ เช่นนี้ เธอจะ
11,0003,010,ปรารถนาการกระทำอิทธิปาฏิหาริย์ที่เป็นธรรม ยิ่งยวดของมนุษย์ไปทำไม ดูกรโมฆบุรุษ เธอจง
11,0003,011,เห็นว่า ข้อนี้เป็นความผิดของเธอ   เท่านั้น ฯ
11,0003,012,[๓] ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระผู้มีพระภาคมิได้ทรงบัญญัติสิ่งที่โลก สมมติว่าเลิศแก่
11,0003,013,ข้าพระองค์เลย ฯ
11,0003,014,ดูกรสุนักขัตตะ เราได้กล่าวกะเธออย่างนี้ว่า มาเถิดสุนักขัตตะ เธอจงอยู่    อุทิศต่อเรา
11,0003,015,เราจักบัญญัติสิ่งที่โลกสมมติว่าเลิศแก่เธอ ดังนี้ บ้างหรือ ฯ
11,0003,016,หามิได้ พระเจ้าข้า ฯ
11,0003,017,หรือว่า เธอได้กล่าวกะเราอย่างนี้ว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์  จักอยู่อุทิศต่อ
11,0003,018,พระผู้มีพระภาค พระผู้มีพระภาคจักทรงบัญญัติสิ่งที่โลกสมมติว่าเลิศ แก่ข้าพระองค์ ฯ
11,0003,019,หามิได้ พระเจ้าข้า ฯ
11,0003,020,ดูกรสุนักขัตตะ เพราะเหตุที่เรามิได้กล่าวกะเธอว่า มาเถิด สุนักขัตตะเธอจงอยู่อุทิศ
11,0003,021,ต่อเรา เราจักบัญญัติสิ่งที่โลกสมมติว่าเลิศแก่เธอ ดังนี้ อนึ่ง เธอ     ก็มิได้กล่าวกะเราว่า ข้าแต่
11,0003,022,พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์จักอยู่อุทิศต่อพระผู้มีพระภาค  พระผู้มีพระภาคจักทรงบัญญัติสิ่งที่โลก
11,0003,023,สมมติว่าเลิศแก่ข้าพระองค์ ดังนี้ ดูกรโมฆบุรุษ เมื่อเป็นเช่นนี้ เธอเมื่อบอกคืน จะชื่อว่า
11,0003,024,บอกคืนใคร ดูกรสุนักขัตตะ    เธอจะเข้าใจความข้อนั้นเป็นไฉน คือเมื่อเราได้บัญญัติสิ่ง
11,0003,025,ที่โลกสมมติว่าเลิศ หรือ     มิได้บัญญัติก็ดี ธรรมที่เราได้แสดงไว้ ย่อมนำผู้ประพฤติให้สิ้นทุกข์
11,0003,026,โดยชอบ   [หรือหาไม่] ฯ