Book,Page,LineNumber,Text
04,0006,001,อชปาลนิโครธกถา
04,0006,002,เรื่องพราหมณ์หุหุกชาติ
04,0006,003,[๔] ครั้นล่วง ๗ วัน พระผู้มีพระภาคทรงออกจากสมาธินั้น เสด็จจากควงไม้
04,0006,004,โพธิพฤกษ์ เข้าไปยังต้นไม้อชปาลนิโครธ แล้วประทับนั่งด้วยบัลลังก์เดียว เสวยวิมุตติสุข ณ
04,0006,005,ควงไม้อชปาลนิโครธตลอด ๗ วัน.
04,0006,006,ครั้งนั้น พราหมณ์หุหุกชาติคนหนึ่ง ได้ไปในพุทธสำนัก ครั้นถึงแล้วได้ทูลปราศรัย
04,0006,007,กับพระผู้มีพระภาค ครั้นผ่านการทูลปราศรัยพอให้เป็นที่บันเทิง เป็นที่ระลึกถึงกันไปแล้ว ได้
04,0006,008,ยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง. พราหมณ์นั้นได้ยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว ได้ทูลคำนี้
04,0006,009,แด่ผู้มีพระภาคว่า ท่านพระโคดม บุคคลชื่อว่าเป็นพราหมณ์ ด้วยเหตุเพียงเท่าไรหนอ ก็แล
04,0006,010,ธรรมเหล่าไหนทำบุคคลให้เป็นพราหมณ์?
04,0006,011,ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคทรงทราบเนื้อความนั้นแล้ว จึงทรงเปล่งอุทานนี้ในเวลานั้น
04,0006,012,ว่าดังนี้:-
04,0006,013,พุทธอุทานคาถา
04,0006,014,พราหมณ์ใดมีบาปธรรมอันลอยเสียแล้ว ไม่
04,0006,015,ตวาดผู้อื่นว่า หึ หึ ไม่มีกิเลสดุจน้ำฝาด มีตน
04,0006,016,สำรวมแล้ว ถึงที่สุดแห่งเวท มีพรหมจรรย์
04,0006,017,อยู่จบแล้ว พราหมณ์นั้นไม่มีกิเลสเครื่องฟูขึ้น
04,0006,018,ในอารมณ์ไหนๆ  ในโลก ควรกล่าวถ้อยคำว่า
04,0006,019,ตนเป็นพราหมณ์โดยธรรม.
04,0006,020,อชปาลนิโครธกถา จบ
04,0006,021,__________________