Book,Page,LineNumber,Text
28,0013,001,ในแว่นแคว้นและชนบท ... ในสมณะและพราหมณ์ ... ในเนื้อและนก
28,0013,002,ทั้งหลาย ... ครั้นพระองค์ทรงประพฤติธรรมในโลกนี้แล้วจักเสด็จสู่สวรรค์
28,0013,003,ข้าแต่พระมหาราชเจ้า  ขอพระองค์จงประพฤติธรรมเถิด เพราะว่าธรรม
28,0013,004,ที่ประพฤติแล้วย่อมนำสุขมาให้ ครั้นพระองค์ทรงประพฤติธรรมในโลก
28,0013,005,นี้แล้ว จักเสด็จสู่สวรรค์ ข้าแต่พระมหาราชเจ้า ขอพระองค์จงทรง
28,0013,006,ประพฤติธรรมเถิด ด้วยว่าพระอินทร์ เทวดา พร้อมทั้งพรหม เป็นผู้
28,0013,007,ถึงทิพยสถานเพราะธรรมที่ประพฤติแล้ว ข้าแต่พระราชา พระองค์อย่า
28,0013,008,ทรงประมาทธรรมเลย.
28,0013,009,จบ อุมมาทันตีชาดกที่ ๒
28,0013,010,๓. มหาโพธิชาดก
28,0013,011,ว่าด้วยปฏิปทาของผู้นำ
28,0013,012,[๕๒] ข้าแต่ท่านพราหมณ์  เพราะเหตุไรหนอ ท่านจึงรีบร้อนถือเอาไม้เท้า
28,0013,013,หนังเสือ ร่ม รองเท้า ไม้ขอ บาตร และผ้าพาด ท่านปรารถนาจะไป
28,0013,014,ยังทิศไหนหนอ.
28,0013,015,[๕๓] ตลอด ๑๒ ปีที่อาตมภาพอยู่ในสำนักของมหาบพิตรนี้  อาตมภาพมิได้รู้
28,0013,016,สึกถึงเสียงที่สุนัขเหลืองมันคำรามด้วยหูเลย  ดูกรพระองค์ผู้เป็นใหญ่
28,0013,017,เพราะมหาบพิตรพร้อมด้วยพระมเหสีปราศจากความเชื่อถือในเขา มาทรง
28,0013,018,เชื่อฟังอาตมภาพ มันจึงแยกเขี้ยวขาวเห่าอยู่ คล้ายกับว่าไม่เคยรู้จัก
28,0013,019,กัน ฉะนั้น.
28,0013,020,[๕๔] ข้าแต่ท่านพราหมณ์ โทษที่ข้าพเจ้าทำแล้วนั้น จริงตามที่ท่านกล่าว ข้าพเจ้า
28,0013,021,นี้ย่อมเลื่อมใสยิ่งนัก ขอท่านจงอยู่เถิด อย่าเพิ่งไปเสียเลย ท่านพราหมณ์.
28,0013,022,[๕๕] เมื่อก่อนข้าวสุขขาวล้วน ภายหลังก็มีสิ่งอื่นเจือปน บัดนี้ แดงล้วน
28,0013,023,เวลานี้เป็นเวลาสมควรที่อาตมภาพจะหลีกไป  อนึ่ง เมื่อก่อนอาสนะมี
28,0013,024,ในภายใน  ต่อมามีในท่ามกลาง ต่อมามีข้างนอก ต่อมาก็จะถูกขับไล่
28,0013,025,ออกจากพระราชนิเวศน์ อาตมภาพจะขอไปเสียเองละ บุคคลไม่ควร
28,0013,026,คบหาคนที่ปราศจากศรัทธา เหมือนบ่อที่ไม่มีน้ำ ฉะนั้น ถ้าแม้บุคคล