Book,Page,LineNumber,Text
15,0015,001,สัตติวรรคที่ ๓
15,0015,002,สัตติสูตรที่ ๑
15,0015,003,[๕๖] เทวดานั้น ครั้นยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว ได้กล่าวคาถานี้ ในสำนัก
15,0015,004,พระผู้มีพระภาคว่า
15,0015,005,ภิกษุพึงมีสติ เว้นรอบเพื่อละกามราคะ เหมือนบุรุษที่ถูกประหารด้วยหอก
15,0015,006,มุ่งถอนเสีย และเหมือนบุรุษที่ถูกไฟไหม้บนศีรษะ มุ่งดับไฟ ฉะนั้น ฯ
15,0015,007,[๕๗] พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถาว่า
15,0015,008,ภิกษุพึงมีสติ เว้นรอบเพื่ออันละสักกายทิฏฐิ เหมือนบุรุษถูกประหารด้วย
15,0015,009,หอก และเหมือนบุรุษที่ถูกไฟไหม้บนศีรษะ ฯ
15,0015,010,ผุสติสูตรที่ ๒
15,0015,011,[๕๘] ท. วิบากย่อมไม่ถูกบุคคลผู้ไม่ถูกกรรม วิบากพึงถูก บุคคลผู้ถูกกรรม
15,0015,012,โดยแท้ เพราะฉะนั้น วิบากย่อมถูกบุคคลผู้ถูกกรรม ผู้ประทุษร้าย นรชน
15,0015,013,ผู้ไม่ประทุษร้าย ฯ
15,0015,014,[๕๙] ภ. บุคคลใดย่อมประทุษร้ายแก่นรชน ผู้ไม่ประทุษร้ายเป็นผู้บริสุทธิ์
15,0015,015,ปราศจากกิเลส บาปย่อมกลับมาถึงบุคคลนั้น   ผู้เป็นพาลแท้ ประดุจธุลี
15,0015,016,อันละเอียดที่ซัดไปทวนลม ฉะนั้น ฯ
15,0015,017,ชฏาสูตรที่ ๓
15,0015,018,[๖๐] ท. หมู่สัตว์รกทั้งภายใน รกทั้งภายนอก ถูกรกชัฏหุ้มห่อแล้ว ข้าแต่
15,0015,019,พระโคดม เพราะฉะนั้น ข้าพระองค์ขอถามพระองค์ว่า ใครพึงถางรกชัฏ
15,0015,020,นี้ได้ ฯ