Book,Page,LineNumber,Text
11,0030,001,นิโครธปริพาชกกราบทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เมื่อเป็นเช่นนี้ การหน่ายบาปด้วย
11,0030,002,ตบะ เป็นการหน่ายบริบูรณ์หามิได้ ฯ
11,0030,003,พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรนิโครธะ เรากล่าวอุปกิเลสมากอย่างในการหน่ายบาปด้วย
11,0030,004,ตบะ แม้ที่บริบูรณ์แล้ว อย่างนี้แล ฯ
11,0030,005,[๒๔] นิโครธปริพาชกทูลถามว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็พระผู้มีพระภาคตรัสอุปกิเลส
11,0030,006,มากอย่างในการหน่ายบาปด้วยตบะที่บริบูรณ์แล้วอย่างนี้ อย่างไรเล่า ฯ
11,0030,007,พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรนิโครธะ บุคคลผู้มีตบะในโลกนี้ย่อมถือ มั่นตบะ เขาเป็น
11,0030,008,ผู้ดีใจ มีความดำริบริบูรณ์ด้วยตบะนั้น แม้ข้อที่ผู้มีตบะ ถือมั่นตบะ    ดีใจ มีความดำริบริบูรณ์
11,0030,009,ด้วยตบะนั้น นี้แล ย่อมเป็นอุปกิเลสแก่บุคคลผู้มีตบะ ฯ
11,0030,010,ดูกรนิโครธะ คำอื่นที่ควรกล่าวยังมีอยู่อีก บุคคลผู้มีตบะย่อมถือมั่นตบะ    เขาย่อมยกตน
11,0030,011,ข่มผู้อื่นด้วยตบะนั้น แม้ข้อที่ผู้มีตบะ ถือมั่นตบะ ยกตนข่มผู้อื่นด้วย      ตบะนั้น นี้แล ย่อมเป็น
11,0030,012,อุปกิเลสแก่บุคคลผู้มีตบะ ฯ
11,0030,013,ดูกรนิโครธะ คำอื่นที่ควรกล่าวยังมีอยู่อีก บุคคลผู้มีตบะย่อมถือมั่นตบะ    เขาย่อมเมา
11,0030,014,ย่อมลืมสติ ย่อมถึงความเมาด้วยตบะนั้น แม้ข้อที่ผู้มีตบะ ถือมั่นตบะ  เมา ลืมสติ ถึงความ
11,0030,015,เมาด้วยตบะนั้น นี้แล ย่อมเป็นอุปกิเลสแก่บุคคลผู้มีตบะ ฯ
11,0030,016,ดูกรนิโครธะ คำอื่นที่ควรกล่าวยังมีอยู่อีก บุคคลผู้มีตบะ ย่อมถือมั่นตบะ    เขาให้ลาภ
11,0030,017,สักการะและความสรรเสริญเกิดขึ้นด้วยตบะนั้น เขาเป็นผู้ดีใจ มีความ   ดำริบริบูรณ์ด้วยลาภ
11,0030,018,สักการะและความสรรเสริญนั้น แม้ข้อที่ผู้มีตบะ ดีใจ มีความ     ดำริบริบูรณ์ด้วยลาภสักการะและ
11,0030,019,ความสรรเสริญนั้น นี้แล ย่อมเป็นอุปกิเลสแก่บุคคลผู้มีตบะ ฯ
11,0030,020,ดูกรนิโครธะ คำอื่นที่ควรกล่าวยังมีอยู่อีก บุคคลผู้มีตบะย่อมถือมั่นตบะ   เขาให้ลาภ
11,0030,021,สักการะและความสรรเสริญเกิดขึ้นด้วยตบะนั้น เขาย่อมยกตนข่มผู้อื่น    ด้วยสักการะและความ
11,0030,022,สรรเสริญนั้น แม้ข้อที่ผู้มีตบะ ถือมั่นตบะ ยังลาภสักการะ   และความสรรเสริญให้เกิดขึ้นด้วย
11,0030,023,ตบะนั้น ยกตนข่มผู้อื่นด้วยลาภสักการะและความ        สรรเสริญนั้นนี้แล ย่อมเป็นอุปกิเลสแก่
11,0030,024,บุคคลผู้มีตบะ ฯ