Book,Page,LineNumber,Text
41,0025,001,"กบิลพัสดุ์บุรี,     ก็ประชุมกันในท้องพระโรง.      วิฑูฑภกุมารได้เสด็จไป"
41,0025,002,ประทับอยู่ ณ ที่นั้น. 
41,0025,003,"ลำดับนั้น  พวกเจ้าศากยะกล่าวกะพระกุมารนั้นว่า   ""พ่อ  ผู้นี้เป็น"
41,0025,004,"พระเจ้าตาของพ่อ.   ผู้นี้เป็นพระเจ้าลุง.""    วิฑูฑภกุมารนั้น   เที่ยวไหว้เจ้า"
41,0025,005,ศากยะทั้งหมด  มิได้เห็นเจ้าศากยะแม้องค์หนึ่งไหว้ตน    (จึง)  ทูลถามว่า
41,0025,006,""" ทำไมหนอ  จึงไม่มีเจ้าศากยะทั้งหลายไหว้หม่อมฉันบ้าง  ?"" "
41,0025,007,"พวกเจ้าศากยะตรัสว่า  ""พ่อ  กุมารที่เป็นน้อง ๆ  ของพ่อเสด็จไป"
41,0025,008,ชนบท   (เสียหมด)    แล้วทรงทำสักการะให้แก่พระกุมารนั้น.  พระ-
41,0025,009,องค์ประทับอยู่สิ้น  ๒-๓   วัน    ก็เสด็จออกจากพระนครด้วยบริวารเป็น
41,0025,010,อันมาก.
41,0025,011,<H2>วิฑูฑภะกลับสู่เมืองของตน</H2>
41,0025,012,"ลำดับนั้น  นางทาสีคนหนึ่งแช่งด่าว่า   ""นี้เป็นแผ่นกระดานที่บุตร"
41,0025,013,"ของนางทาสีชื่อวาสภขัตติยานั่ง""   ดังนี้แล้ว  ล้างแผ่นกระดานที่พระกุมาร"
41,0025,014,นั้นนั่งในท้องพระโรง    ด้วยน้ำเจือด้วยน้ำนม.    มหาดเล็กคนหนึ่ง   ลืม
41,0025,015,อาวุธของตนไว้  กลับไปเอาอาวุธนั้น  ได้ยินเสียงด่าวิฑูฑภกุมาร  จึงถาม
41,0025,016,"โทษนั้น  ทราบว่า   ""นางวาสภขัตติยา   เกิดในท้องของนางทาสีของท้าว"
41,0025,017,"มหานามศากยะ""   ( จึง)    บอกกล่าวแก่พวกพล.    ได้มีการอื้อฉาวกัน"
41,0025,018,"อย่างขนานใหญ่ว่า     ""ได้ยินว่า    พระนางวาสภขัตติยา    เป็นธิดาของ"
41,0025,019,"นางทาสี."""
41,0025,020,<H2>วิฑูฑภะทรงอาฆาตพวกเจ้าศากยะ</H2>
41,0025,021,"เจ้าวิฑูฑภะทรงสดับคำนั้น      ตั้งพระหฤทัยไว้ว่า     ""เจ้าศากยะ"