Book,Page,LineNumber,Text
28,0027,001,ลำบาก.   บทว่า   <B>ตํ</B>  ในคำว่า   <B>ยถา  ตํ  ภิกฺขเว   อวิสยสฺมึ</B>    นี้เป็นเพียง  
28,0027,002,นิบาต.   บทว่า   <B>ยถา</B>   เป็นคำบ่งเหตุ    อธิบายว่า    เพราะเหตุที่ถูกถามใน
28,0027,003,สิ่งที่ไม่ใช่วิสัย.    ความจริงสัตว์ทั้งหลายย่อมมีความคับแค้นใจในสิ่งที่ไม่ใช่
28,0027,004,วิสัย.    การเทินศิลาประมาณเท่าเรือนยอดข้ามน้ำลึก   เป็นเรื่องไม่ใช่วิสัย.
28,0027,005,การฉุดพระจันทร์พระอาทิตย์ลงมา  ก็เหมือนกัน.   เมื่อพยายามในสิ่งที่มิใช่
28,0027,006,วิสัยนั้นย่อมลำบากแท้   อธิบายว่า   ต้องลำบากในสิ่งที่มิใช่วิสัยแม้นี้    ด้วย
28,0027,007,ประการฉะนี้.
28,0027,008,<I>จบ  อรรถกถาสัพพสูตรที่  ๑</I>
28,0027,009,<h1>๒.  ปฐมปหานสูตร</h1>
28,0027,010,<h2>ว่าด้วยทรงแสดงธรรมเพื่อละสิ่งทั้งปวง</h2>
28,0027,011,[ ๒๕ ]    ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย     เราจักแสดงธรรมเพื่อละสิ่งทั้งปวง
28,0027,012,นั้นแก่เธอทั้งหลาย  เธอทั้งหลายจงฟังข้อนั้น  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  ก็ธรรม
28,0027,013,สำหรับละสิ่งทั้งปวงนั้นเป็นไฉน.    ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  จักษุ  รูป   จักษุ-
28,0027,014,วิญญาณ    จักษุสัมผัส     เป็นสิ่งที่ควรละ     แม้สุขเวทนา     ทุกขเวทนา
28,0027,015,หรืออทุกขมสุขเวทนา    ที่เกิดขึ้นเพราะจักษุสัมผัสเป็นปัจจัย    ก็เป็นสิ่งที่ 
28,0027,016,ควรละ ฯลฯ  ใจ  ธรรมารมณ์   มโนวิญญาณ  มโนสัมผัส  เป็นสิ่งที่ควรละ
28,0027,017,แม้สุขเวทนา  ทุกขเวทนา   หรือทุกขมสุขเวทนา   ที่เกิดขึ้นเพราะมโนสัมผัส
28,0027,018,เป็นปัจจัย    ก็เป็นสิ่งที่ควรละ    ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย    อันนี้แลเป็นธรรม
28,0027,019,สำหรับละสิ่งทั้งปวง.
28,0027,020,<I>จบ  ปฐมปหานสูตรที่  ๒</I>