Book,Page,LineNumber,Text
26,0022,001,[๑๖]  ก็สังขารเป็นไฉน.   สังขาร  ๓  เหล่านี้คือ   กายสังขาร
26,0022,002,วจีสังขาร   จิตตสังขาร  นี้เรียกว่าสังขาร.
26,0022,003,[๑๗]  ก็อวิชชาเป็นไฉน.   ความไม่รู้ในทุกข์   ความไม่รู้ในเหตุ
26,0022,004,เกิดแห่งทุกข์  ความไม่รู้ในความดับทุกข์   ความไม่รู้ในปฏิปทาที่จะให้ถึง
26,0022,005,ความดับทุกข์  นี้เรียกว่าอวิชชา  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   เพราะอวิชชาเป็น
26,0022,006,ปัจจัย  จึงมีสังขาร   เพราะสังขารเป็นปัจจัย  จึงมีวิญญาณ. . .ดังพรรณนา
26,0022,007,มาฉะนี้.  ความเกิดขึ้นแห่งกองทุกข์ทั้งมวลนี้  ย่อมมีด้วยประการอย่างนี้.
26,0022,008,[๑๘]  ก็เพราะอวิชชานั่นแหละดับด้วยการสำรอกโดยไม่เหลือ
26,0022,009,สังขารจึงดับ  เพราะสังขารดับ   วิญญาณจึงดับ. . .ความดับแห่งกองทุกข์
26,0022,010,ทั้งมวลนี้  ย่อมมีด้วยประการอย่างนี้.
26,0022,011,จบวิภังคสูตรที่  ๒
26,0022,012,<H1>อรรถกถาวิภังคสูตรที่  ๒</H1>
26,0022,013,แม้ใน<B>วิภังคสูตรที่  ๒</B>  มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้.
26,0022,014,พึงทราบเหตุตั้งพระสูตรตามนัยที่กล่าวแล้วนั่นแล.  แต่ความแปลก
26,0022,015,กันมีดังนี้
26,0022,016,พระสูตรแรกพระองค์ทรงแสดงไว้โดยย่อ    โดยอคฆติตัญญูบุคคล
26,0022,017,พระสูตรนี้  ทรงแสดงไว้โดยพิสดาร  โดยวิปจิตัญญูบุคคล.    ก็แลในพระ
26,0022,018,สูตรนี้  พึงกล่าวอุปมาด้วยบุรุษนำเถาวัลย์ไป  ๔  อุปมา.   อุปมานั้นท่าน
26,0022,019,กล่าวไว้แล้วในคัมภีร์วิสุทธิมรรคนั่นแล.    เปรียบเหมือนบุรุษผู้นำเถาวัลย์
26,0022,020,ไป  พบยอดเถาวัลย์แล้วก็ค้นหาราก   ตามแนวยอดเถาวัลย์นั้น   พบราก
26,0022,021,(เถาวัลย์)   แล้ว  ก็ตัดที่รากเถาวัลย์   ถือเอาไปใช้ในการงานได้ฉันใด