Book,Page,LineNumber,Text 01,0035,001,ภิกษุทั้งหลาย. ให้ท่านพระอุบาลี. 01,0035,002,ถามว่า พระอานนท์ไม่สามารถหรือ ? 01,0035,003,แก้ว่า ไม่สามารถหามิได้. ก็อีกอย่างหนึ่งแล เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้า 01,0035,004,ยังทรงพระชนม์อยู่นั่นเอง ทรงอาศัยวินัยปริยัติ จึงตั้งท่านพระอุบาลีไว้ใน 01,0035,005,เอตทัคคะว่า ภิกษุทั้งหลาย ! บรรดาภิกษุทั้งหลาย สาวกของเราผู้ทรงวินัย 01,0035,006,อุบาลีเป็นเลิศดังนี้ เพราะฉะนั้น ภิกษุทั้งหลายจึงปรึกษากันว่า พวกเราจะถาม 01,0035,007,พระอุบาลีเถระสังคายนาพระวินัย ดังนี้ ลำดับนั้นพระเถระก็ได้สมมติตนเอง 01,0035,008,เพื่อต้องการถามพระวินัย. ฝ่ายพระอุบาลีเถระก็ได้สมมติตนเพื่อประโยชน์ 01,0035,009,แก่การวิสัชนา. 01,0035,010,[

คำสมมติตนปุจฉาวิสัชนาพระวินัย

] 01,0035,011,ในการสมมตินั้น มีพระบาลีดังต่อไปนี้ : - 01,0035,012,ครั้นนั้นแล ท่านพระมหากัสสป เผดียงให้สงฆ์ทราบว่า ผู้มีอายุ 01,0035,013,ทั้งหลาย ! ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า ถ้าความพรั่งพร้อมของสงฆ์ถึงที่แล้วไซร้ 01,0035,014,ข้าพเจ้าพึงถามพระวินัยกะพระอุบาลี.๑ 01,0035,015,ฝ่ายพระอุบาลีก็เผดียงให้สงฆ์ทราบว่า ท่านผู้เจริญ ขอสงฆ์จงฟัง 01,0035,016,ข้าพเจ้า ถ้าความพรั่งพร้อมของสงฆ์ถึงที่แล้วไซร้ ข้าพเจ้าผู้อันท่านพระมหา- 01,0035,017,กัสสปถามแล้วพึงวิสัชนา ๒ พระวินัย. 01,0035,018,[

ปุจฉาและวิสัชนาพระวินัย

] 01,0035,019,ท่านพระอุบาลีครั้นสมมติตนอย่างนั้นแล้ว ลุกขึ้นจากอาสนะห่มจีวร 01,0035,020,เฉวียงบ่า ไหว้ภิกษุเถระทั้งหลายแล้วนั่งบนธรรมาสน์จับพัดวีชนี อันวิจิตร