Book,Page,LineNumber,Text
44,0025,001,ด้วยความสามารถของสติและปัญญาทั้งสองนั้น.  
44,0025,002,อีกนัยหนึ่ง   ท่านแสดงโยนิโสมนสิการด้วยคำว่า  เอวํ  ก็ความสำเร็จ
44,0025,003,อันไม่วิปริตแห่งอรรถของอาการ   นิทัสสนะ  และอวธารณะ  ที่กล่าวด้วย
44,0025,004,บทว่า  <B>เอวํ</B>  นั้น  ส่องถึงการแทงตลอดมีประการต่าง ๆ  ซึ่งจะกล่าวข้างหน้า
44,0025,005,เพราะมีธรรมเป็นอารมณ์.   ความจริง   การแทงตลอดโดยประการต่าง  ๆ
44,0025,006,โดยอโยนิโสมนสิการ  ย่อมมีไม่ได้.   ท่านแสดงถึงความไม่ฟุ้งซ่าน ด้วยคำ-
44,0025,007,วา <B>สุตํ.</B> การฟังพระสูตรที่กล่าวไว้ที่จัดเป็นปกรณ์ด้วยอำนาจคำถามมีอาทิว่า
44,0025,008,ปฐมโพธิสูตรท่านกล่าวไว้ในที่ไหน  เว้นความตั้งมั่นเสียแล้ว   ย่อมมีไม่ได้
44,0025,009,เพราะจิตฟุ้งซ่าน  จริงอย่างนั้น  บุคคลผู้มีจิตฟุ้งซ่าน    แม้เขาจะกล่าวด้วย
44,0025,010,สมบัติทุกอย่างก็พูดว่า  เราไม่ได้ยิน  ท่านจงพูดใหม่.  ก็ด้วยการใส่ใจโดย
44,0025,011,แยบคายในข้อนี้      ย่อมยังอัตตสัมมาปณิธิและปุพเพกตปุญญตาให้สำเร็จ
44,0025,012,เพราะผู้ที่มิได้ตั้งคนไว้ชอบและมิได้ทำบุญไว้ในปางก่อนไม่มีโยนิโสมนสิการ
44,0025,013,นั้น   เพราะความไม่ฟุ้งซ่าน.     ย่อมให้สำเร็จการฟังพระสัทธรรมและการ
44,0025,014,คบหาสัปบุรุษ เพราะผู้ที่ไม่ได้สดับและไม่คบหาสัปบุรุษไม่มีโยนิโสมนสิการ
44,0025,015,นั้น   ด้วยว่า ผู้มีจิตฟุ้งซ่านไม่สามารถฟังได้และผู้ที่ไม่คบหาสัปบุรุษก็ไม่มี
44,0025,016,การได้ฟังแล.
44,0025,017,อีกนัยหนึ่ง   ท่านกล่าวว่า   (นั้น)   เป็นการแสดงไขจิตสันดานที่
44,0025,018,ถือเอาอรรถและพยัญชนะต่าง ๆ  ด้วยความเป็นไปโดยประการต่าง ๆ   ก็
44,0025,019,เพราะเหตุที่จิตสันดานนั้น    คือ อาการอันเจริญอย่างนี้   เป็นเครื่องการทำ
44,0025,020,ประโยชน์เกื้อกูลของผู้อื่นให้บริบูรณ์ทุกอย่าง ด้วยการหยั่งลงสู่ศาสนสมบัติ
44,0025,021,ทั้งสิ้น   ด้วยการกำหนดประเภทอรรถและพยัญชนะแห่งพระดำรัสของพระ-
44,0025,022,ผู้มีพระภาคเจ้า  ย่อมไม่มีแก่บุคคลผู้ไม่ตั้งตนไว้ชอบ  หรือผู้มิได้ทำบุญไว้