Book,Page,LineNumber,Text
33,0031,001,นิพพาน   มีพระนิพพานเป็นเบื้องหน้า   มีพระนิพพานเป็นที่สุด   ท่าน 
33,0031,002,วิสาขะ    ท่านจงไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าทูลถามความข้อนั้น    พระผู้มี-
33,0031,003,พระภาคเจ้าทรงพยากรณ์อย่างไร   ก็พึงทรงจำไว้อย่างนั้น.   วิสาขอุบาสก
33,0031,004,เข้าไปเฝ้าพระศาสดา      ก็กราบทูลนัยแห่งปุจฉาและวิสัชนาถวายทุกประ-
33,0031,005,การ.      พระศาสดาทรงสดับคำของวิสาขอุบาสกนั้นแล้วตรัสว่า      ธิดา
33,0031,006,ของเราไม่มีตัณหาในขันธ์ทั้งหลาย   ทั้งอดีตปัจจุบันและอนาคต  แล้วตรัส
33,0031,007,พระคาถาในพระธรรมบท  ดังนี้ว่า
33,0031,008,<B>ยสฺส ปุเร   จ   ปจฺฉา   จ        มชฺเฌ  จ   นตฺถิ  กิญฺจนํ
33,0031,009,อกิญฺจนํ  อนาทานํ    ตมหํ  พฺรูมิ  พฺราหฺมณํ.
33,0031,010,ผู้ใดไม่มีกิเลสเครื่องกังวล  ทั้งก่อน  ทั้งหลัง
33,0031,011,ทั้งกลาง  เราเรียกผู้นั้นซึ่งไม่มีกิเลสเครื่องกังวล  ไม่
33,0031,012,ยึดมั่น  ว่าเป็นพราหมณ์</B>  ดังนี้.
33,0031,013,แต่นั้น    ก็ประทานสาธุการแก่พระธรรมทินนาเถรีแล้วตรัสกะวิสาข-
33,0031,014,อุบาสกว่า  ดูก่อนวิสาขะ   ธรรมทินนาภิกษุณีเป็นบัณฑิต   ธรรมทินนา-
33,0031,015,ภิกษุณีมีปัญญามาก   ดูก่อนวิสาขะ    ถ้าแม้ท่านพึงถามความข้อนั้น   ถึงเรา
33,0031,016,ก็พึงพยากรณ์ความอย่างนั้น      เหมือนอย่างที่ธรรมทินนาภิกษุณีพยากรณ์
33,0031,017,ไว้แล้ว    ความของข้อนั้นก็เป็นอย่างนั้น     ท่านจงทรงจำความข้อนั้นไว้
33,0031,018,อย่างนั้นเถิด.  เรื่องนี้ตั้งขึ้นด้วยประการฉะนี้.  ต่อมา  พระศาสดาประทับ
33,0031,019,อยู่  ณ  พระเชตวันวิหาร   เมื่อทรงสถาปนาเหล่าภิกษุณีไว้ในตำแหน่งต่าง ๆ
33,0031,020,ตามลำดับ   ทรงนำจูฬเวทัลลสูตรนี้นี่แล   ให้เป็นอัตถุปปัตติเหตุเกิดเรื่อง
33,0031,021,จึงทรงสถาปนาพระเถรีไว้ในตำแหน่งเอตทัคคะเป็น<B>เลิศกว่าพวกภิกษุณี</B>