Book,Page,LineNumber,Text
32,0033,001,ชื่อว่าถือเอา  เหมือนบุรุษเอามือถือกำอุบลบัวขาบ  ก็หามิได้  เมื่อทำให้
32,0033,002,สิ้นไป  ชื่อว่าทำให้สิ้นไป   เหมือนไฟที่ทำน้ำบนเตาไฟ  ให้ร้อนแล้วให้ 
32,0033,003,สิ้นไป  ก็หามิได้  อนึ่ง  <SUP>๑</SUP>รูปที่ห้ามการเกิดขึ้นแห่งกุศลจิตนั้น  นั่นแหละ
32,0033,004,พึงทราบว่า  ชื่อว่ายึดและทำกุศลจิตอันแม้ที่เป็นไปในภูมิ  ๔  ให้สิ้นไป.
32,0033,005,ด้วยเหตุนั้นจึงตรัสว่า  <B>ปุริสสฺส  จิตฺตํ  ปริยาทาย  ติฏฺ€ติ</B>  (ยึดจิตของบุรุษตั้งอยู่)
32,0033,006,บทว่า  <B>ยถยิทํ</B>   ตัดเป็น  <B>ยถา  อิทํ.</B>  บทว่า  <B>อิตฺกีรูปํ</B>  แปลว่า  รูป
32,0033,007,ของหญิง. ในคำว่า  รูป นั้น พึงทราบอรรถแห่งคำ  และสามัญลักษณะ
32,0033,008,แห่งรูป  ตามแนวแห่งสูตรว่า  ภิกษุทั้งหลาย  พวกเธอกล่าวรูปอะไร  ?
32,0033,009,ภิกษุทั้งหลาย   ธรรมชาติใดย่อมแตกสลาย  เพราะเหตุนั้นธรรมชาตินั้น
32,0033,010,จึงเรียกว่ารูป.   รูปย่อมแตกสลายไปเพราะเหตุอะไร ?   ย่อมแตกสลาย
32,0033,011,ไปเพราะเย็นบ้าง ย่อมแตกสลายไปเพราะร้อนบ้าง.
32,0033,012,"ก็ศัพท์ว่า  รูป  นี้  ย่อมได้ในอรรถหลายอย่าง  เช่น  ขันธ์,  ภพ,"
32,0033,013,"นิมิต,   ปัจจัย, สรีระ, วัณณะ, สัณฐาน เป็นต้น. จริงอยู่   ศัพท์ว่ารูปนี้"
32,0033,014,ใช้ในอรรถว่าไปขันธ์   ในประโยคนี้ว่า  รูปขันธ์อย่างใดอย่างหนึ่ง  ที่เป็น
32,0033,015,อดีต  อนาคต  และปัจจุบัน. ใช้ในอรรถว่ารูปภพ  ในประโยคนี้ว่า  เจริญ
32,0033,016,มรรคเพื่ออุปบัติในรูปภพ.  ใช้ในอรรถว่า  <B>กสิณนิมิต</B>  ในประโยคนี้ว่า
32,0033,017,กำหนดอรูปภายใน   เห็นรูปกสิณภายนอก.   ใช้ในอรรถว่าปัจจัย   ใน
32,0033,018,ประโยคนี้ว่า  อกุศลธรรมอันลามกทั้งที่มีรูป  และไม่มีรูป  ย่อมเกิดขึ้น.