Book,Page,LineNumber,Text
30,0020,001,<h1>๕.  กิมัตถิยสูตร</h1>
30,0020,002,<h2>ประพฤติพรหมจรรย์เพื่อกำหนดรู้ทุกข์</h2>
30,0020,003,[๒๕]   สาวัตถีนิทาน.     ครั้งนั้นแล       ภิกษุมากรูปเข้าไปเฝ้าพระผู้มี
30,0020,004,พระภาคเจ้าถึงที่ประทับ   ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้วนั่ง  ณ ที่ควรส่วน
30,0020,005,ข้างหนึ่ง  ครั้นแล้ว  ได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ  ขอ
30,0020,006,ประทานพระวโรกาส  พวกอัญญเดียรถีย์ปริพาชก  ถามพวกข้าพระองค์อย่างนี้ 
30,0020,007,ว่า  ดูก่อนผู้มีอายุทั้งหลาย  พวกท่านอยู่ประพฤติพรหมจรรย์ในพระสมณโคดม
30,0020,008,เพื่อประโยชน์อะไร   พวกข้าพระองค์ถูกถามอย่างนี้แล้ว    จึงพยากรณ์แก่พวก
30,0020,009,อัญญเดียรถีย์ปริพาชกเหล่านั้นอย่างนี้ว่า    ดูก่อนผู้มีอายุทั้งหลาย    พวกเรา
30,0020,010,อยู่ประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาคเจ้า     เพื่อกำหนดรู้ทุกข์    พวกข้า
30,0020,011,พระองค์ถูกถามอย่างนี้แล้วพยากรณ์อย่างนี้    ชื่อว่ากล่าวตามพระดำรัสที่พระผู้
30,0020,012,มีพระภาคเจ้าตรัสไว้แล้ว      ไม่กล่าวตู่พระผู้มีพระภาคเจ้าด้วยคำไม่จริง     
30,0020,013,พยากรณ์ธรรมสมควรแก่ธรรม    ทั้งการคล้อยตามวาทะที่ถูกไร ๆ จะไม่พึงถึง
30,0020,014,ฐานะอันวิญญูชนพึงติเตียนได้ละหรือ.
30,0020,015,[๒๖]   พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า     ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย     ช่างเถิด
30,0020,016,พวกเธอถูกถามอย่างนั้นแล้ว    พยากรณ์อย่างนั้น   ชื่อว่ากล่าวตามคำที่เรากล่าว
30,0020,017,ไว้แล้ว   ไม่กล่าวตู่เราด้วยคำไม่จริง   พยากรณ์ธรรมสมควรแก่ธรรม   ทั้งการ
30,0020,018,คล้อยตามวาทะที่ถูกไร ๆ จะไม่ถึงฐานะอันวิญญูชนพึงติเตียนได้    เพราะพวก
30,0020,019,เธออยู่ประพฤติพรหมจรรย์ในเรา   เพื่อกำหนดรู้ทุกข์.
30,0020,020,[๒๗]  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   ถ้าพวกอัญญเดียรถีย์ปริพาชก   พึงถาม
30,0020,021,พวกเธออย่างนี้ว่า   ดูก่อนผู้มีอายุทั้งหลาย    ก็หนทางมีอยู่หรือ   ปฏิปทาเพื่อ