Book,Page,LineNumber,Text
28,0020,001,<h1>อรรถกถาปฐมโนอัสสาทสูตรที่  ๕</h1>  
28,0020,002,ในสูตรที่  ๕  มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้.
28,0020,003,บทว่า  <B>นิสฺสฏ</B>  แปลว่า  ออกไปแล้ว.   บทว่า   <B>วิสญฺญุตฺตา</B>   แปลว่า
28,0020,004,ไม่ประกอบ.   บทว่า  <B>วิปฺปมุตฺตา</B>  แปลว่า  ไม่พ้นแล้ว.   บทว่า  <B>วิปฺปริยา-
28,0020,005,ทิกเตน  เจตสา</B>   ได้แก่   มีใจที่ไม่มีอะไรยึดไว้เป็นต้น.   บทว่า  <B>ยํ</B>  ได้แก่
28,0020,006,กิเลสชาตหรือวัฏฏะที่ยังละไม่ได้.  จิตของพระเสขะทั้งหลาย  เป็นอันชื่อว่า
28,0020,007,อันกิเลสชาตหรือวัฏฏะยังยึดมั่นอยู่เป็นต้น   แต่ในที่นี้   จิตที่อันกิเลสชาต
28,0020,008,หรือวัฏฏะชื่อว่าไม่ยึดมั่นเป็นต้น    เพราะกิเลสและวัฏฏะท่านละได้แล้วโดย
28,0020,009,ประการทั้งปวง    อธิบายว่า    พระอริยเจ้ามีจิตปราศจากความยึดมั่น    คือ
28,0020,010,ก้าวล่วงการยึดมั่นของกิเลสวัฏฏะ.
28,0020,011,<I>จบ  อรรถกถาปฐมในอัสสาทสูตรที่  ๕</I>
28,0020,012,<h1>๖.  ทุติยโนอัสสาทสูตร</h1>
28,0020,013,<h2>ว่าด้วยการปฏิเสธคุณและโทษแห่งอายตนะ</h2>
28,0020,014,[ ๑๘ ]    ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   ถ้าคุณแห่งรูปจักไม่มีแล้วไซร้   สัตว์
28,0020,015,ทั้งหลายก็จะไม่พึงกำหนดในรูป   แต่เพราะคุณแห่งรูปมีอยู่   ฉะนั้น    สัตว์
28,0020,016,ทั้งหลายจึงกำหนัดในรูป     ถ้าโทษแห่งรูปจักไม่มีแล้วไซร้     สัตว์ทั้งหลาย
28,0020,017,ก็จะไม่พึงเบื่อหน่ายในรูป  แต่เพราะโทษแห่งรูปมีอยู่  ฉะนั้น  สัตว์ทั้งหลาย
28,0020,018,จึงเบื่อหน่ายในรูป  ถ้าความสลัดออกแห่งรูปจักไม่มีแล้วไซร้  สัตว์ทั้งหลาย
28,0020,019,ก็จะไม่พึงสลัดออกจากรูป     แต่เพราะความสลัดออกแห่งรูปมีอยู่    ฉะนั้น
28,0020,020,สัตว์ทั้งหลายจึงสลัดออกจากรูป  เสียง  กลิ่น   รส   โผฏฐัพพะ  ถ้าคุณแห่ง
28,0020,021,ธรรมารมณ์จักไม่มีแล้วไซร้   สัตว์ทั้งหลายก็จะไม่พึงกำหนัดในธรรมารมณ์