Book,Page,LineNumber,Text
19,0028,001,ย่อมเป็นไปด้วย  ท่านสารีบุตร  ป่าโคสิงคสาลวัน  พึงงามด้วยภิกษุเห็นปานนี้แล.
19,0028,002,<H1>สรรเสริญสมาบัติ</H1> 
19,0028,003,[๓๗๕] ลำดับนั้น ท่านพระมหาโมคคัลลานะ ได้กล่าวกะท่านพระ-
19,0028,004,สารีบุตรว่า ท่านสารีบุตรปฏิภาณตามที่เป็นของตน อันเราทั้งหมดพยากรณ์
19,0028,005,แล้ว บัดนี้ เราจะขอถามท่านสารีบุตร ในข้อนั้นว่า ป่าโคสิงคสาลวันเป็น
19,0028,006,สถานน่ารื่นรมย์ ราตรีแจ่มกระจ่าง ไม้สาละมีดอกบานสะพรั่งทั่วต้น กลิ่น
19,0028,007,คล้ายทิพย์ ย่อมฟุ้งไป ท่านสารีบุตรป่าโคสิงคสาลวัน  จะพึงงามด้วยภิกษุ
19,0028,008,เห็นปานไร.
19,0028,009,ท่านพระสารีบุตรตอบว่า  ท่านโมคคัลลานะ ภิกษุในพระศาสนานี้
19,0028,010,ยังจิตให้เป็นไปในอำนาจและไม่เป็นไปตามอำนาจของจิต  เธอหวังจะอยู่ด้วย
19,0028,011,วิหารสมาบัติใดในเวลาเช้า ก็อยู่ด้วยวิหารสมาบัตินั้นได้ในเวลาเช้า หวังจะอยู่
19,0028,012,ด้วยวิหารสมาบัติใดในเวลาเที่ยง  ก็อยู่ด้วยวิหารสมาบัตินั้นได้ในเวลาเที่ยง
19,0028,013,หวังจะด้วยวิหารสมาบัติใดในเวลาเย็น  ก็อยู่ด้วยวิหารสมาบัตินั้นได้ในเวลา
19,0028,014,เย็น  เปรียบเหมือนหีบผ้าของพระราชา  หรือราชอำมาตย์  ซึ่งเต็มด้วยผ้าที่
19,0028,015,ย้อมแล้วเป็นสีต่าง ๆ พระราชาหรือราชมหาอำมาตย์นั้น  หวังจะห่มคู่ผ้าชนิด
19,0028,016,ใดในเวลาเช้า  ก็ห่มคู่ผ้าชนิดนั้นได้ในเวลาเช้า หวังจะห่มคู่ผ้าชนิดใดในเวลา
19,0028,017,เที่ยง   ก็ห่มคู่ผ้าชนิดนั้นได้ในเวลาเที่ยง  หวังจะห่มคู่ผ้าชนิดใดในเวลา
19,0028,018,เย็น  ก็ห่มคู่ผ้าชนิดนั้นได้ในเวลาเย็น  ฉันใด  ภิกษุยังจิตให้เป็นในอำนาจและ
19,0028,019,ไม่เป็นไปตามอำนาจของจิต    เธอหวังจะอยู่ด้วยวิหารสมาบัติใดในเวลา
19,0028,020,เช้า ก็อยู่ด้วยวิหารสมาบัตินั้นได้ในเวลาเช้า  หวังจะอยู่ด้วยวิหารสมาบัติใดใน
19,0028,021,เวลาเที่ยง ก็อยู่ด้วยวิหารสมาบัตินั้นได้ในเวลาเที่ยง  หวังจะอยู่ด้วยวิหารสมาบัติ
19,0028,022,ใดในเวลาเย็น ก็อยู่ด้วยวิหารสมาบัตินั้นได้ในเวลาเย็น  ฉันนั้นเหมือนกัน
19,0028,023,ท่านโมคคัลลานะ  ป่าโคสิงคสาลวัน  พึงงามด้วยภิกษุเห็นปานนี้แล.