Book,Page,LineNumber,Text
50,0042,001,เห็นด้วยปัญญาว่า  สังขารย่อมแปรไปในชั่วขณะ   คือย่อยยับไป  จัดเป็น
50,0042,002,ภังคญาณ   เพราะเพ่งความย่อยยับไปฝ่ายเดียว   การพิจารณาเห็นด้วย
50,0042,003,ปัญญาว่าสังขารอย่างเดียวกันก็จริง   แต่อาการของสังขารแตกต่างกัน
50,0042,004,จึงได้ชื่อแตกต่างกัน.
50,0042,005,๕/๙/๖๘
50,0042,006,ถ.  ภยตูปัฏฐานญาณ   การเห็นปรากฏโดยความเป็นของน่ากลัว
50,0042,007,เทียบได้กับบาลีบางแห่งว่าอย่างไร  ?  และการเห็นนี้   เนื่องจากเห็น
50,0042,008,อะไรในลำดับ  ?
50,0042,009,ต.  เทียบได้กับบาลีว่า  อุปาทาเน  ภยํ    ทิสฺว่า   เห็นภัยใน
50,0042,010,การยึดถือแล้ว   การเห็นเช่นนี้เนื่องจากเห็นโทษในสังขารว่า  เป็นทุกข์
50,0042,011,ซึ่งเรียกว่า  อาทีนวญาณ.
50,0042,012,๒๔๗๓
50,0042,013,ถ.  เห็นสังขารเช่นนั้นจนหน่ายในทุกข์แล้ว    ท่านว่าเป็นทาง
50,0042,014,แห่งวิสุทธิ   เป็นได้อย่างไร  ?  จงแสดงให้เห็นชัด.
50,0042,015,ต.  เป็นไปได้ในทางวิปัสสนาญาณอย่างนี้   คือ   การเห็นสังขาร
50,0042,016,เช่นนั้นจนถึงหน่าย   แปลว่าอุทยัพพญญาณได้บังเกิดขึ้นแล้ว   จนถึง
50,0042,017,นิพพิทาญาณ   เมื่อญาณนี้เกิด    ความใคร่จะพ้นอันเป็นตัวมุญจิตุ-
50,0042,018,กามยตาญาณก็เกิด   เพราะหน่ายแล้วก็ต้องไม่อยากจมอยู่ในสิ่งที่หน่าย
50,0042,019,แต่นั้นการหาทางพ้นอันได้แก่ปฏิสังขาญาณก็ต้องมี   เพราะใคร่จะพ้น
50,0042,020,ก็ต้องหาทางพ้นเป็นธรรมดา   ทางที่จะพ้นก็คือเพ่งดูความเกิดดับของ
50,0042,021,สังขารด้วยอาการที่รู้เท่า   คือรู้จักสัญชาติว่าเกิดแล้วก็ต้องดับไม่ได้ยินดี