Book,Page,LineNumber,Text
50,0027,001,ทุกขลักขณะ   เพื่อแสดงให้เห็นว่า   อนัตตลักขณะย่อมเป็นไปได้ทั้ง 
50,0027,002,ในสังขารและวิสังขาร  ถึงแสดงรวมกัน   เรียกว่าธรรม   ถ้าจะแสดง
50,0027,003,ว่าสังขารเหมือนกันหมด  ก็ไม่กินความถึงวิสังขารด้วย  ฉะนั้นจึงต้อง 
50,0027,004,แสดงให้ต่างกัน.
50,0027,005,ส.  ป.
50,0027,006,ถ.  ความเห็นอนัตตาเป็นไปด้วยอาการอย่างไร   จึงจะยังประโยชน์
50,0027,007,ให้สำเร็จได้  ?
50,0027,008,ต.  ความเห็นอนัตตาพึงปรารถนาโยนิโสมนสิการกำกับ   จะได้
50,0027,009,กำหนดรู้สัจจะทั้ง  ๒   คือสมมติสัจจะและปรมัตถสัจจะ    กำหนดรู้สัจจะ
50,0027,010,ทั้ง  ๒  นี้แล้ว   จะได้ไม่เอามาค้านกัน   สันนิษฐานว่าเป็นแต่สักว่า   อัน
50,0027,011,ละทิฏฐิมานะ   คือความถือผิดและความถือตัวและกิเลสอย่างอื่น   อัน
50,0027,012,เนื่องมาจากการถือเราถือเขาถือก็ถือพวกได้ด้วย    ดั่งนี้จึงจะยัง
50,0027,013,ประโยชน์ให้สำเร็จได้.
50,0027,014,๑๒/๙/๖๖
50,0027,015,ถ.  การพิจารณาเห็นสังขารว่าเป็นอนัตตา   จำเป็นอย่างไรจึง
50,0027,016,ต้องปรารถนาโยนิโสมนสิการ  ?
50,0027,017,ต.  จำเป็นอย่างนี้    คือเพื่อป้องกันไม่ให้ตกไปในอำนาจแห่ง
50,0027,018,นัตถิกทิฏฐิ   และจะได้กำหนดรู้สัจจะทั้ง   ๒  คือสมมตสัจจะและ
50,0027,019,ปรมัตถสัจจะ   จะได้ไม่เอามาค้านกัน   ด้วยเหตุที่ลึกและตื้นกว่ากัน
50,0027,020,เท่านั้น.
50,0027,021,๑๕/๕/๖๙