Book,Page,LineNumber,Text
50,0023,001,ถ.  ข้อว่าสังขารเป็นอนัตตา    เพราะแย้งตรงต่ออัตตานั้น   โดย 
50,0023,002,อธิบายว่าอย่างไร  ?
50,0023,003,ต.  อธิบายว่า   จะยึดสังขารนั้นว่า  นั่นของเรา   นั่นเป็นเรา
50,0023,004,นั่นเป็นตัวของเรา     ดังนี้หาได้ไม่    เพราะว่าสังขารต้องแปรปรวนเป็น
50,0023,005,ธรรมดา     ดั่งแสดงในอนัตตลักขณสูตรว่า   สิ่งใดไม่เที่ยง เป็นทุกข
50,0023,006,มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา    ควรหรือหนอเพื่อตามเห็นสิ่งนั้นว่า
50,0023,007,นั่นของเรา นั่นเป็นเรา    นั่นเป็นตัวของเรา  ดั่งนี้   ก็แสดงให้เห็น
50,0023,008,ความแย้งกันต่อสิ่งที่ถือว่าตัวตนโดยตรง    ว่าโดยส่วนจิตและเจตสิก
50,0023,009,ความคิดความอ่านก็ดี    ความเสวยเวทนาก็ดี    และอาการอย่างอื่นอีก
50,0023,010,ก็ดี   เป็นกิจหรือหน้าที่แห่งจิตและเจตสิกทั้งนั้น   มิใช่แห่งอัตตา.
50,0023,011,ส.  ป.
50,0023,012,ถ.  นอกจากจะว่า  เพราะไม่เที่ยง    เพราะเป็นทุกข์แล้ว   จะพึง
50,0023,013,กำหนดรู้สังขารเป็นอนัตตาด้วยอาการอย่างไรบ้าง   ?
50,0023,014,ต.  ด้วยไม่อยู่ในอำนาจหรือด้วยฝืนความปรารถนาเป็น  ด้วย
50,0023,015,แย้งต่ออัตตาบ้าง    ด้วยความเป็นสภาวะหาเจ้าของมิได้บ้าง   ด้วยเป็น
50,0023,016,สภาพศูนย์บ้าง   และด้วยความเป็นสภาวธรรมเป็นไปตามปัจจัยบ้าง.
50,0023,017,๑๖/๙/๗๐
50,0023,018,ถ.  อาการเป็นเครื่องกำหนดรู้อนัตตาข้อที่  ๔  ว่า   ด้วยความ
50,0023,019,เป็นสภาพศูนย์    คือว่างหรือหายไป    คำว่าว่างกับคำว่าหายไป  ไม่
50,0023,020,เป็นอันเดียวกันหรือ  ?   เพราะไม่มีอะไรจึงใช้คำว่าว่างได้   และต้อง
50,0023,021,มีอะไรจึงใช้คำว่าหายไปได้   ๒  คำนี้มีความประสงค์เป็นอย่างไร  ?