Book,Page,LineNumber,Text
50,0008,001,อยากได้  คือตัณหาความทะยานอยาก  ราคะ   ความกำหนัด   อรติ
50,0008,002,ความขึ้งเคียด   เป็นอาทิ   เรียกว่ามาร   เพราะเป็นโทษล้างผลาญ
50,0008,003,คุณความดีและทำให้เสียคน.    บ่วงของมารนั้น   คือวัตถุกาม  ได้แก่
50,0008,004,กามารมณ์  ๕   อันเป็นของน่าชอบใจ.   เพราะเป็นอารมณ์เครื่องผูกใจ
50,0008,005,ให้ติดแห่งมาร.
50,0008,006,๕/๙/๖๕
50,0008,007,ถ.  บุคคลจะพ้นจากบ่วงแห่งมารด้วยอาการสำรวมจิต  อย่างไร
50,0008,008,บ้าง ?
50,0008,009,ต.  บุคคลจากพ้นจากบ่วงแห่งมาร  ด้วยอาการสำรวมจิต  ๓ 
50,0008,010,ประการ  คือ  ๑. สำรวมอินทรีย์  มิให้ความยินดีและความยินร้าย
50,0008,011,ครอบงำในเมื่อเห็นรูปเป็นต้น  ๒.  มนสิการกัมมัฏฐาน   อันเป็นปฏิ-
50,0008,012,ปักษ์แก่กามฉันท์   คืออสุภะและการคติหรือมรณัสสติ    ๓.  เจริญ
50,0008,013,วิปัสสนา   สันนิษฐานเห็นสภาพไม่เที่ยงแท้   เป็นทุกข์   เป็นอนัตตา.
50,0008,014,๑๔/๙/๖๖
50,0008,015,ถ.  การปฏิบัติตนให้พ้นจากมารจะไม่ดีกว่าหรือ   เหตุไฉนท่าน
50,0008,016,จึงสอนให้ปฏิบัติตนให้พ้นจากบ่วงแห่งมาร  ?   จงอธิบาย.
50,0008,017,ต.  กิเลสกาม  คือเจตสิกชักให้ใคร่ให้รักให้อยากได้    คือ
50,0008,018,ตัณหา   ราคะ  อรติ   เป็นอาทิ   จัดว่าเป็นมาร   เพราะเป็นโทษล้าง
50,0008,019,"ผลาญคุณความดีและทำให้เสียคน,    วัตถุกาม   คือ  รูป  เสียง  กลิ่น"
50,0008,020,รส  โผฏฐัพพะ   อันเป็นของน่าชอบใจ  จัดว่าเป็นบ่วงแห่งมาร  เพราะ
50,0008,021,เป็นอารมณ์เครื่องผูกใจให้ติดแห่งมาร.   เมื่อไม่ติดอยู่ในอารมณ์อัน