Book,Page,LineNumber,Text
50,0005,001,ย่อมประกอบด้วยสิ่งทั้งมีคุณและมีโทษ  สิ่งที่ให้โทษโดยส่วนเดียว 
50,0005,002,เปรียบด้วยยาพิษก็มี   สิ่งที่ให้โทษในเมื่อเกินพอดี    เปรียบด้วยของ
50,0005,003,มึนเมาก็มี    สิ่งอันเป็นอุปการะเปรียบด้วยอาหารและเภสัชอันสบายก็มี
50,0005,004,แต่ใช้ในทางผิดอาจให้โทษได้.   รวมความว่า  ในโลกย่อมมีพร้อมมูล
50,0005,005,บริบูรณ์ด้วยสิ่งที่มีคุณและมีโทษ    พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงทรงชวน
50,0005,006,ให้ดู   ก็ด้วยมีพระประสงค์เพื่อให้ผู้รู้จักสิ่งที่เป็นจริง    จักได้ละสิ่งที่
50,0005,007,เป็นโทษ  ไม่ข้องไม่ติดในสิ่งที่เป็นคุณ.
50,0005,008,ส.  ป.
50,0005,009,ถ.  โลกที่ตระการตาย่อมเป็นที่ติดของคนทุกคนมิใช่หรือ   เหตุ
50,0005,010,ไฉน  พระบรมศาสดาจึงทรงชวนให้มาดูเล่า ก็เท่ากับพระองค์ทรงล่อ
50,0005,011,ให้ติดน่ะซิ ?
50,0005,012,ต.  ไม่เป็นเช่นนั้น  จะคิดก็แต่คนโว่คนพาล  ผู้มีปัญญาย่อม
50,0005,013,ไม่ติด  ที่พระองค์ชักชวนให้ดู  ก็ให้ดูซึ่งลงไปต่างหาก  คือให้ดูถึง
50,0005,014,คุณโทษประโยชน์มิใช่ประโยชน์แห่งเรื่องนั้น   ๆ    มิให้ตื่นเต้นติดไป
50,0005,015,ตาม  เช่นเดียวกับดูละคร    มิใช้หลงชมความสวยงามต่าง  ๆ   ให้เพ่งดู
50,0005,016,คติดีและชั่ว    กำหนดเล่ห์เหลี่ยมของคนฉลาดและคนเขลา   มิใช่เพื่อ
50,0005,017,ให้เมาไปตามสิ่งนั้น     แม้พระองค์ก็ยังได้ตรัสไว้ว่า  ยตฺถ    พาลา
50,0005,018,วิสีทนฺติ    เป็นที่ซึ่งคนพาลหมกอยู่   นตฺถิ สงฺโค   วิชานตํ    ผู้รู้ทัน
50,0005,019,ไม่ข้องไม่ติด.    นี้ก็แสดงให้เห็นว่า  คนพาลต่างหากที่หมกหลงละเลิง
50,0005,020,ไปในโลก   บัณฑิตทั้งหลายหาหลงละเลิงไม่   เป็นวิธีชี้แนะอยู่ในตัว
50,0005,021,แล้วว่า   โลกซึ่งตระการนั้น   ถ้าผู้ใดหมกอยู่  ผู้นั้นก็เป็นพาล  ถ้า