Book,Page,LineNumber,Text
50,0003,001,สันนิษฐานเอาบ้าง   เป็นไปตามความเคยชินเชื่อถือกันบ้าง   แล้วก็ 
50,0003,002,เอามาปนคละไว้กับสัทธรรมที่แท้    ต่อมาใคร่ไม่ทันได้พิจารณา  พอ
50,0003,003,เห็นเข้าหรือได้ยินเจ้า   ก็พาให้เข้าใจว่าเป็นสัทธรรมแท้    เลยจำกัน
50,0003,004,ต่อ ๆ มาอีก   นี่แลสัทธรรมปฏิรูป    มีทางที่จะเกิดขึ้นด้วยอาการ
50,0003,005,อย่างนี้.  
50,0003,006,ส.ป.
50,0003,007,ถ.  ในที่มาบางแห่งท่านกล่าวไว้ว่า  สัทธรรมปฏิรูปยังไม่มี
50,0003,008,เพียงใด   พระสัทธรรมก็ยังทรงอยู่เพียงนั้น   เมื่อสัทธรรมปฏิรูปเกิด
50,0003,009,ขึ้น   พระสัทธรรมย่อมอันตรธาน   ท่านทั้งหมายทราบหรือไม่ว่า ใคร
50,0003,010,อย่างนี้.
50,0003,011,ต.  พอทราบบ้าง.   โมฆบุรุษ  คือบุรุษเปล่าในพระศาสนานี้
50,0003,012,นั่นเอง   เป็นผู้ยังพระสัทธรรมให้อันตรธาน.
50,0003,013,ส.ป.
50,0003,014,ถ.   มีพระบาลีว่า   อตฺถมญฺญาย  ธมฺมมญฺญาาย   ธมฺมานุธมฺม-
50,0003,015,ปฏิปนฺโน โหติ   รู้อรรถทั่วถึงแล้ว   รู้ธรรมทั่วถึงแล้ว     ย่อมเป็นผู้
50,0003,016,ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม   นี้ท่านประสงค์ความอย่างไร ?   จงแสดง
50,0003,017,ต.  ท่านประสงค์ความว่า   ผู้ที่จะชื่อว่าเป็นผู้ปฏิบัติธรรมสมควร
50,0003,018,แก่ธรรมนั้น   ต้องเป็นผู้รู้อรรถรู้ธรรมทั่วถึง   การที่จะรู้ได้เช่นนั้น
50,0003,019,ต้องอาศัยการศึกษาโดยใช้ความวิจารณ์ในธรรมนั้น  ๆ   ในถ่องแท้
50,0003,020,ให้รู้พร้อมทั้งความหมายและเหตุผล   แล้วน้อมนำมาปฏิบัติ  นี้ย่อม