Book,Page,LineNumber,Text
49,0044,001,ตัวอย่างที ๖ 
49,0044,002,<B>๑.  อตฺตานฺจ  น  ฆาเตสิ</B>
49,0044,003,อย่าฆ่าตนเสียเลย.
49,0044,004,<B>๒.  สิริ   โภคานมาสโย</B>
49,0044,005,ศรีเป็นที่อาศัยแห่งโภคทรัพย์. 
49,0044,006,<B>	๓.  น  กหาปณวสฺเสน   ติตฺติ   กาเมสุ   วิชฺชติ</B>
49,0044,007,ความอิ่มในกามทั้งหลาย   ย่อมไม่มี  เพราะฝนคือกหาปณะ<SUP>๑</SUP>.
49,0044,008,จะอธิบายความแห่งกระทู้ธรรมทั้ง ๓ ข้อนี้  เป็นอนุสนธิต่อเนื่อง
49,0044,009,กันไป.  ข้อต้น  มีอธิบายว่า  บุคคลที่ได้รับทุกข์โทมนัสขัดข้องไม่แลเห็น
49,0044,010,หนทางที่จะแก้ไข  เห็นว่าตายเสียดีกว่าก็ทำลายตน  ด้วยเครื่องศัสตราวุธ
49,0044,011,ต่าง ๆ บ้าง  ผูกคอตายบ้าง  กินยาตายบ้าง  เคยมีตัวอย่างปรากฏอยู่
49,0044,012,เนือง ๆ  ดังนี้จัดเป็นการฆ่าตนโดยตรง   อีกอย่างหนึ่ง  ผู้มีใจบาปหยาบช้า
49,0044,013,ไม่มีเมตตากรุณาต่อผู้อื่น     กระทำฆาตกรรมฆ่าเขาอย่างพวกอ้ายเสือ
49,0044,014,ต่าง ๆ  ลงที่สุดพวกมันก็ต้องถูกฆ่าได้รับผลตรงไปตรงมาคือทำอย่างใดได้
49,0044,015,อย่างนั้น   ดังนี้จัดเป็นการฆ่าตนโดยปริยาย  การฆ่าตนโดยปริยายนั้น   ถ้า
49,0044,016,เป็นไปในบุคคลหรือสัตว์ที่มีอำนาจเสมอกันหรือยิ่งกว่า  ย่อมได้รับผลใน
49,0044,017,ปัจจุบันทันตาเห็น  ถ้าหย่อนอำนาจหรือไร้อำนาจ  กรรนั้นยังไม่สามารถ
49,0044,018,แสดงผลในทิฏฐธรรม  ก็อำนวยผลในสัมปรายภพเป็นเวรสืบ ๆ กันไป
49,0044,019,เพราะฉะนั้น     บัณฑิตในพระพุทธศาสนาจึงห้ามนักห้ามหนาในเรื่อง