Book,Page,LineNumber,Text
49,0015,001,ทุกฺขเมว หิ สมฺโภติ ทุกฺขํ ติฏฺติ เวติ จ
49,0015,002,นาญฺตฺร ทุกฺขา สมฺโภติ นาญฺตฺร ทุกฺขา นิรุชฺธติ
49,0015,003,ทุกข์นั้นแล ย่อมเกิดขึ้นด้วย ทุกข์ ย่อมตั้งอยู่ด้วย ย่อมแปร
49,0015,004,ไปด้วย นอกจากทุกข์ หาอะไรเกิดมิได้ นอกจากทุกข์ หาอะไรดับ
49,0015,005,มิได้ ดังนี้ ฯ
49,0015,006,สัตว์ทุกประเภทเกิดมาแล้ว ย่อมต้องแก่ เจ็บ ตาย ไปเป็น
49,0015,007,ธรรมดา ต้องเป็นทุกข์ ข้อเหล่านี้ เป็นทุกข์ประจำสังขาร สมดัง
49,0015,008,บาลีว่า
49,0015,009,ชาติปิ ทุกฺขา
49,0015,010,แม้ความเกิด เป็นทุกข์
49,0015,011,ชราปิ ทุกฺขา
49,0015,012,แม้ความแก่ เป็นทุกข์
49,0015,013,มรณมฺปิ ทุกฺขา
49,0015,014,แม้ความตาย เป็นทุกข์
49,0015,015,สรรพสัตว์ทุกชนิด ผู้ยังมีกิเลสอาสวะ จึงต้องประสพทุกข์
49,0015,016,เหล่านี้เรื่อยไป เมื่อยังเกิดมีสังขารอยู่ตราบใด ก็ต้องประสพทุกข์
49,0015,017,อยู่ตราบนั้น ต่อเมื่อใดมาปฏิบัติตนให้เป็นผู้บริบูรณ์ด้วยคุณธรรมที่
49,0015,018,ประณีตยิ่งขึ้นไปถึงที่สุด กล่าวคือ ทำศีล สมาธิ ปัญญา ของตน
49,0015,019,ให้ไพบูลในสันดาน ค้นพบสมุฏฐานของทุกข์ เมื่อทราบตามเป็นจริง
49,0015,020,ว่า สังขารเป็นที่ตั้งแห่งทุกข์ดังนี้แล้ว ใช้ปัญญาพิจารณาหาอุบายปลด
49,0015,021,ความยึดมั่นถือมั่นในสังขาร ปล่อยวางความยึดถือในสังขารเสียแล้ว