Book,Page,LineNumber,Text
48,0039,001,กัณฑ์ที่  ๒๙ 
48,0039,002,วิธีระงับอนุวาทาธิกรณ์
48,0039,003,เรื่องที่จัดว่ามีมูล  ๓  คือ :-
48,0039,004,๑.  เรื่องที่ได้เห็นเอง.
48,0039,005,๒.  เรื่องที่ได้ยินเอง  หรือมีผู้บอกและชื่อว่าเป็นจริง.
48,0039,006,๓.  เรื่องที่รังเกียจโดยอาการ.
48,0039,007,ภิกษุผู้จะว่าอรรถคดีในเมื่อเห็นพร้อมด้วยองค์  ๕  จึงควรว่า
48,0039,008,องค์  ๕  นั้น  คือ :-
48,0039,009,๑.  เป็นกาลอันสมควร.
48,0039,010,๒.  เป็นเรื่องจริง  (หรือแน่ใจว่าเป็นอย่างนั้น).
48,0039,011,๓.  จักได้ภิกษุผู้เคยเห็นกันผู้เคยพบกันเข้าเป็นฝ่าย  โดยธรรมโดยวินัย.
48,0039,012,๕.  ความยุ่งยิ่งตลอดถึงความแตกแห่งสงฆ์  มีการนั้นเป็นเหตุจักไม่มี.
48,0039,013,ภิกษุผู้จะเป็นโจทก์พึงตั้งอยู่ในธรรม  ๕  คือ :-
48,0039,014,๑.  จักพูดโดยกาละ  จักไม่พูดโดยอกาละ.
48,0039,015,๒.  จักพูดด้วยคำจริง  จักไม่พูดด้วยคำเท็จ.
48,0039,016,๓.  จักพูดด้วยคำสุภาพ  จักไม่พูดคำหยาบ.
48,0039,017,๔.  จักพูดด้วยคำประกอบด้วยประโยชน์  จักไม่พูดด้วยคำไร้ประโยชน์.
48,0039,018,๕.  จักมีเมตตาจิตพูด  จักไม่เพ่งโทษพูด.