Book,Page,LineNumber,Text
48,0037,001,๒.  จักยอมรับความวินิจฉัยอันชอบแก่ธรรมวินัยและสัตถุสาสน์. 
48,0037,002,(๒)  วิธีระงับด้วยการตั้งผู้วินิจฉัย
48,0037,003,"สงเคราะห์ด้วยองค์  ๓  เว้น  สงฺฆสมฺมุขตา  บ้าง  ด้วยองค์  ๔  บ้าง,"
48,0037,004,(แต่เสด็จ ฯ  ทรงเห็นว่า  สงฺฆสมฺมุขตา  ไม่น่าได้ในอธิการนี้).
48,0037,005,(๓)  วิธีระงับด้วยอำนาจแห่งสงฆ์  คือ :-
48,0037,006,๑.  สงฆ์เห็นภิกษุบางพวกประพฤติผิดแผกออกไป  ไม่เห็นชอบด้วย
48,0037,007,ร่วมใจกันเข้าประชุมเป็นสงฆ์วินิจฉัยข้อที่แผกกันนั้นว่าผิด  ด้วย
48,0037,008,อาณาสงฆ์.
48,0037,009,๒.  มีภิกษุเป็นคู่วิวาท  แม้เธอจะไม่มอบให้วินิจฉัย  เห็นแก่พระธรรม
48,0037,010,วินัย  ชี้ขาดข้อที่ผิดด้วยอาณาสงฆ์ก็ได้.
48,0037,011,สัมมุขาวินัยนี้  สงเคราะห์ด้วยองค์  ๓  เว้น  ปุคฺคลสมฺมขตา  บ้าง
48,0037,012,ด้วยองค์  ๔  บ้าง.
48,0037,013,ภิกษุผู้ที่สงฆ์ควรมอบอธิกรณ์ให้แยกไปวินิจฉัย  (วิธีนี้เรียก
48,0037,014,อุพพาหิกา)  ควรประกอบด้วยองค์  ๑๐ คือ :-
48,0037,015,๑.  เป็นผู้มีศีล.
48,0037,016,๒.  เป็นพหูสูต.
48,0037,017,๓.  เป็นผู้ทรงพระปาฏิโมกข์.
48,0037,018,๔.  เป็นผู้มั่นในพระวินัย  ไม่คลอนแคลน.
48,0037,019,๕.  เป็นผู้อาจชี้แจงให้คู่วิวาทเข้าใจและให้เลื่อมใส.
48,0037,020,๖.  เป็นผู้ฉลาดเพื่อยังอธิกรณ์อันเกิดขึ้นให้ระงับ.
48,0037,021,๗.  รู้เรื่องอธิกรณ์.