Book,Page,LineNumber,Text
45,0039,001,ทุกครั้งก็ต้องแพ้ภัยตนเอง  ถึงความย่อยยับหนักเข้าทุกที  สุดท้ายพวกเดียรถีย์และ
45,0039,002,สาวกของตน  ก็คิดกลขึ้นได้อย่างหนึ่ง  อาศัยเหตุที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติห้าม
45,0039,003,พระสาวกไม่ให้แสดงอิทธิปาฏิหาริย์  โดยเข้าใจว่าพระพุทธองค์คงไม่มีการแสดง  
45,0039,004,ปาฏิหาริย์ด้วยพระองค์เองตามที่ทรงห้ามนั้นด้วย  จึงช่วยกันป่าวข่าวว่าพระพุทธเจ้า
45,0039,005,เหล่าพระสาวกสิ้นท่า  หมดอิทธิปาฏิหาริย์ไร ๆ  แล้ว  จึงงดการแสดง  ตรงกันข้ามกับ
45,0039,006,เหล่าคณาจารย์เดียรถีย์ซึ่งมีปาฏิหาริย์อบรมมั่นคงเต็มที่พร้อมอยู่เสมอ  จะแสดงให้
45,0039,007,ปรากฏเมื่อไรได้ทุกเมื่อ  ถ้าไม่เชื่อก็เชิญพระพุทธเจ้ามาแสดงปาฏิหาริย์แข่งกันดูว่า
45,0039,008,ใครจะเก่งกาจสามารถกว่าใคร
45,0039,009,คำโฆษณาท้าทายทำนองนี้ได้แพร่หลายสะพัดไปทั่ว  ผู้ไม่รู้ความจริงจนถึง
45,0039,010,แก่นของพระพุทธศาสนา  ต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์ทั่วไปทุกหัวระแหง  พระเดียรถีย์
45,0039,011,เห็นพระพุทธองค์และพระพุทธสาวกเงียบเฉยไม่ทรงแสดงอาการอย่างไรในการโฆษณา
45,0039,012,ชวนเชื่อของตนก็ได้ใจยิ่งโฆษณาทับถมใหญ่  หาว่าพระพุทธองค์ไม่สามารถจริงแน่แล้ว
45,0039,013,จึงไม่กล้ารับคำท้าแสดงปาฏิหาริย์แข่งกัน  พระพุทธองค์ทรงเห็นว่า  เรื่องนี้เป็นเรื่อง
45,0039,014,สำคัญยิ่งถ้าทรงนิ่งต่อไป  ผลร้ายจะเกิดแก่พระศาสนาของพระองค์แน่  จึงรับสั่งว่า
45,0039,015,พระองค์จะแสดงยมกปาฏิหาริย์ที่ควงไม้มะม่วง  ในวันเพ็ญเดือนอาสาฬหะ  คือเดือน  ๘
45,0039,016,ก่อนถึงวันเข้าพรรษาปีนั้น  ๑  วัน  พวกเดียรถีย์ไม่คาดฝันว่าพระพุทธองค์จะกลับทรง
45,0039,017,แสดงปาฏิหาริย์อีกเช่นนั้น ต่างพากันตะลีตะลานวางอุบายแกล้งจะไม่ให้พระพุทธองค์
45,0039,018,ทรงแสดงตามที่รับสั่งได้  แล้วตนจะถือโอกาสข่มว่าพระองค์ไม่จริงตามพูดจึงแบ่งกัน
45,0039,019,เป็นพวก ๆ  ออกไปเที่ยวกำจัดและทำลายต้นมะม่วงไม่ว่าต้นเล็กต้นใหญ่ให้สิ้นไปจน
45,0039,020,ทั่วแขวงพระนครสาวัตถีพวกหนึ่ง  ช่วยกันสร้างมณฑปสูงใหญ่ขึ้นในวัดของพวกตน
45,0039,021,พวกหนึ่ง  อีกพวกหนึ่งออกเที่ยวโฆษณาให้ประชาชนไปชมการแสดงปาฏิหาริย์ของตน
45,0039,022,ในวันเพ็ญเดือนอาสฬหะเช่นกัน  และให้คอยชมความล้มเหลวของพระพุทธเจ้าใน
45,0039,023,วันนั้นด้วย
45,0039,024,ขณะที่พวกเดียรถีย์ดำเนินการดังกล่าวนี้  ฝ่ายพระพุทธองค์หาทรงตระเตรียม
45,0039,025,หรือทรงเดือดร้อนต่อคำโฆษณาแต่อย่างใดไม่  คงสงบเงียบเป็นปรกติมาจนถึงวันเพ็ญ