Book,Page,LineNumber,Text
44,0029,001,ต.  ที่ว่ามีนัยต่าง  นั้น  คืออาการที่ทรงบัญญัติไว้นั้น  มีโทษ
44,0029,002,หรือมีชื่อต่าง ๆ  กัน  ไม่ใช่เหมือนกันทั้งหมด  เช่นต่างด้วยโทษ
44,0029,003,มีโทษหนักเบาเป็นต้น   ต่างโดยชื่อ  เช่นต่างด้วยอาบัติขันธ์  ๗  มี
44,0029,004,ปาราชิกเป็นต้น.  
44,0029,005,ส. ป.
44,0029,006,ถ.  พระวินัยที่มีอรรถว่า   เป็นเครื่องดัดกายวาจานั้น  จะดัดได้
44,0029,007,อย่างไร ?
44,0029,008,ต. ดัดได้.  เมื่อกล่าวเฉพาะพระภิกษุ  ผู้ที่ได้พากันมาบวชใน
44,0029,009,พระพุทธศาสนา  ย่อมมาจากต่างบ้านต่างถิ่น  มาบวชรวมกันอยู่เป็น
44,0029,010,หมู่คณะ  เมื่อมาในที่ต่าง  ๆ  กันย่อมมีความประพฤติอันเป็นอาการ
44,0029,011,กายวาจาต่าง ๆ  กัน  เพราะเป็นไปตามพื้นเพเดิมของตน  ไม่เสมอ
44,0029,012,เหมือนกัน  เมื่อเป็นอย่างนี้  หมู่คณะย่อมไม่เป็นที่น่าดูของผู้ได้พบ
44,0029,013,เห็น  พระผู้มีพระภาคทรงเห็นความข้อนี้  จึงทรงบัญญัติสิกขาบทขึ้น
44,0029,014,ไว้ให้เป็นระเบียบแห่งการประพฤติของผู้ที่มาอยู่ในหมู่  จะมาจากไหน
44,0029,015,มีพื้นเพมาอย่างไรก็ตาม  เมื่อเข้ามาอยู่ในหมู่แล้ว  ต้องประพฤติให้
44,0029,016,ได้ระเบียบอย่างนั้น  ๆ  สำหรับผู้ยังไม่เคยชินต่อระเบียบ  ก็ต้องฝึกหัด
44,0029,017,ให้ชิน   ผู้มีความประพฤติทางกายวาจาตามพื้นเพเป็นมาอย่างไร  ถ้าขัด
44,0029,018,ต่อระเบียบที่ทรงตั้งไว้  ก็ต้องฝึกหัดอบรมให้เป็นไปตามระเบียบ  เมื่อ
44,0029,019,ต่างคนได้ตั้งใจประพฤติไปตามระเบียบ  แม้ในตอนต้นมีความประพฤติ
44,0029,020,ไม่เหมือนกันมา  ก็ย่อมทำให้เป็นระเบียบเหมือนกันได้  เมื่อมีความ
44,0029,021,ประพฤติอันเป็นระเบียบเหมือนกันแล้ว   ย่อมเป็นหมู่ที่น่าดูน่าชม.